Μπορεί ο καθένας από εσάς να συμμετέχει σε αυτή τη προσπάθεια στέλνοντάς φωτογραφίες ή πληροφορίες για την χλωρίδα και την πανίδα του νομού.
Ονομασία:
Σιρλοτσίχλονο - Emberiza cirlus
Τοποθεσία
Καραθώνα Ναυπλιο
Ημερομηνία:
29-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία:
Κορμοράνος - Phalacrocorax carbo
Τοποθεσία:
Νεράκι παραλιακή ζώνη Ναυπλίου Καραθώνας
Ημερομηνία:
30-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία:
Χειμωνοβουτηχτάρι - Podiceps auritus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ν Κίου
Ημερομηνία :
27-1-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Άριστος κυνηγός με το χάνο στο ράμφος
Ονομασία :
Βραχοκιρκίνεζο - Falco tinnunculus
Τοποθεσία :
Ν. Κίος
Ημερομηνία :
29-1-2020
Φωτογράφος :
Τάσος Ηλιάδης
Βραχοκιρκίνεζο: Ο φύλακας των καλλιεργειών
(επιστημονική ονομασία Falco tinnunculus) είναι είδος γνήσιου γερακιού (γένος Falco). Στην Ελλάδα το βραχοκιρκίνεζο απαντάται καθ’όλη τη διάρκεια του έτους, ως επιδημητικό πτηνό. Το βραχοκιρκίνεζο είναι από τα κοινότερα και ευκολότερα προσαρμόσιμα γεράκια της Ελληνικής πανίδας. Πρόκειται για πτηνό των πεδινών και ανοιχτών οικοτόπων, όπως οι ερεικώνες, οι θαμνώδεις εκτάσεις και ελώδεις περιοχές. Δεν απαιτεί δάση, εφόσον υπάρχουν εναλλακτικές φωλιές για κούρνιασμα, όπως πέτρες ή κτίσματα. Ευδοκιμεί εύκολα σε άδενδρες περιοχές, όπου υπάρχουν άφθονα ποώδη φυτά και θάμνοι για να υποστηρίξουν έναν πληθυσμό θηραμάτων. Επίσης, τα βραχοκιρκίνεζα προσαρμόζονται εύκολα στην ανθρώπινη παρουσία (γεγονός που τους κοστίζει ακριβά, πολλές φορές), όσο υπάρχουν επαρκείς εκτάσεις βλάστησης, και μπορεί ακόμη και να βρεθεί σε υγρότοπους, χερσότοπους και άγονα μέρη, σε υψόμετρα από τη θάλασσα μέχρι τις υψηλότερες οροσειρές. Το βραχοκιρκίνεζο, όπως και όλα σχεδόν τα γεράκια, εμφανίζει φυλετικό διμορφισμό, ιδιαίτερα στους χρωματισμούς. Αρσενικό: Κεφάλι, τράχηλος και ουρά γκρίζα-μπλέ (η ουρά με πλατιά μαύρη οριζόντια λωρίδα στην κάτω επιφάνεια). Ράχη καστανοκόκκινη με μαύρες κηλίδες. Κάτω μέρος ωχρόξανθο με σκούρες καφέ πιτσιλιές. Θηλυκό: Κεφάλι, ράχη, τράχηλος και ουρά καστανοκόκκινα με χαρακτηριστικές μαυροκαφέ ραβδώσεις (η ουρά με αχνή σκουρόχρωμη οριζόντια λωρίδα στην κάτω επιφάνεια). Κάτω μέρος ωχρόξανθο με σκούρες καφέ πιτσιλιές. Το κήρωμα είναι κίτρινο, ενώ υπάρχουν χαρακτηριστική μαύρη ταινία στα μάγουλα, κάτω από τα μάτια και χαρακτηριστικός κίτρινος δακτύλιος γύρω από τα μάτια. Όταν κυνηγάει, το βραχοκιρκίνεζο χρησιμοποιεί τις τεχνικές του γυροπετάγματος (soaring), εκμεταλλευόμενο τα θερμικά ανοδικά ρεύματα, και της αιώρησης (hovering), περίπου 10-20 μέτρα πάνω από το έδαφος. Ειδικά η δεύτερη τεχνική, αποτελεί ένα βασικό διαγνωστικό του χαρακτηριστικό, διότι την χρησιμοποιεί πολύ συχνά. Μπορεί συχνά να βρεθεί στο κυνήγι, κατά μήκος των πλευρών δρόμων και αυτοκινητοδρόμων. Το βραχοκιρκίνεζο είναι σε θέση να βλέπει σε μήκη κύματος κοντά στο υπεριώδες φως, που επιτρέπει στα πουλιά να εντοπίζουν τα ίχνη που αφήνουν τα ούρα των τρωκτικών στα λαγούμια τους και λαμπυρίζουν κάτω από το ηλιακό φως. Μία άλλη (λιγότερο εμφανής) τεχνική, είναι να κουρνιάζει λίγο ψηλότερα από το έδαφος, όταν το επιτρέπει η τοπογραφία της περιοχής και, όταν το θήραμα κινηθεί προς τα εκεί, εφορμά. Το τυπικό κοινό θήραμα του βραχοκιρκινεζιού είναι τα μυόμορφα τρωκτικά, παντός είδους: ποντίκια, αρουραίοι, τυφλοπόντικες, μυγαλές, μυωξοί κ.λ.π., κάνοντάς το, ένα από τα χρησιμότερα πτηνά για τη γεωργία. Το βραχοκιρκίνεζο είναι το κοινότερο ημερόβιο αρπακτικό στην Ελλάδα και η γενική του κατάσταση είναι καλή. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η λαθροθηρία με σκοπό την ταρίχευση, ενώ αποτελεί εύκολο στόχο, λόγω της σχετικής αφθονίας του, της συγκατοίκησής του με τον άνθρωπο και της ιδιαίτερης τεχνικής του να αιωρείται (hovering). Άλλες λόγιες ονομασίες είναι Ιέραξ ο βραχοδίαιτος, Ιέραξ ο γνήσιος και Ιέραξ ο μικρός. Στον Ελλαδικό χώρο, το Βραχοκιρκίνεζο απαντάται και με τις λαϊκές ονομασίες Αερογάμης, Ανεμογάμης, Κανδηνέλι (Κάσος), Νταμαρογέρακο, Πετρογέρακας (Άνδρος), Πετρογέρακο και Πετροκιρκινέζι. Είναι, πιθανότατα, το πτηνό Κεγχρηίς ή Κέρχνη των αρχαίων Ελλήνων.
Ονομασία:
Λιβαδοκελάδα - Anthus pratensis
Τοποθεσία:
Ακροναυπλία Ναύπλιο
Ημερομηνία
27-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία;
Αργυροτσικνιάς - Egretta alba
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου
Ημερομηνία :
28-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Σταχτοτσικνιάς -Grey heron -Ardea cinerea
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου
Ημερομηνία:
27-1-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Σκουφοβουτηχταρι - Great crested grebe - Podiceps cristatus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου
Ημερομηνία:
8-1-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Πτηνό το είδος σκουφοβουτηχτάρι στην παραλία της Νέας Κίου στην Αργολίδα, Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020. Το Σκουφοβουτηχτάρι είναι υδρόβιο πτηνό της οικογενείας των Πυγοποδιδών, που απαντά στον ελλαδικό χώρο. Είναι γνωστά ως βουτηχτάρια, βουτηχτάρες ή καραπατάκια, τα οποία κολυμπάνε και καταδύονται με χαρακτηριστική επιδεξιότητα. Πέρα από το εντυπωσιακό αναπαραγωγικό του πτέρωμα, το σκουφοβουτηχτάρι φημίζεται για το τελετουργικό που εκτελούν τα δύο φύλα, όταν ερωτοτροπούν. Κατά την διάρκεια του χειμώνα, τα σκουφοβουτηχτάρια παραμένουν σε μεγάλο βαθμό μοναχικά, ειδικά όταν αναζητούν τροφή
Ονομασία :
Μαυροβουτηχταρι - Black necked grebe - Podiceps nigricollis
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν Κίου
Ημερομηνία:
8-1-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Πτηνό το είδος μαυροβουτηχτάρι στην παραλία της Νέας Κίου στην Αργολίδα, Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020. Το Μαυροβουτηχτάρι είναι υδρόβιο πτηνό της οικογενείας των Πυγοποδιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Podiceps nigricollis και περιλαμβάνει 3 υποείδη. Στην Ελλάδα απαντά το υποείδος Podiceps nigricollis nigricollis. Το μαυροβουτηχτάρι είναι μερικώς μεταναστευτικό είδος με ευρεία, αλλά διάσπαρτη κατανομή σε Ευρώπη, Ασία, Ν. Αφρική και Β. Αμερική. Στην Ελλάδα, το μαυροβουτηχτάρι είναι μερικώς μεταναστευτικό πτηνό, στη βόρεια και κεντρική χώρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα (τέλη Οκτωβρίου με αρχές Απριλίου). Στην Κύπρο είναι κοινός χειμωνιάτικος επισκέπτης.
Ονομασία :
Γερακίνα -Buzzard - Buteo -buteo
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν.Κίου
Ημερομηνία:
13-1-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία:
Αργυροτσικνιάς - Great white egret - Egretta alba
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν.Κίου
Ημερομηνία
20-1-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία:
Κιρκίρι - Anas crecca
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου
Ημερομηνία :
16-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία:
Φανέτο - Carduelis cannabina
Τοποθεσία:
Ακροναυπλία Ναυπλίου
Ημερομηνία :
26-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία:
Χειμωνοβουτηχτάρι - Podiceps auritus
Περιοχή:
Μύλοι Αργολίδας
Ημερομηνία :
26-1-2020
Φωτογράφος :
Τάσος Ηλιάδης
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Μικρόσωμο είδος βουτηχταριού (33 εκ.) που εμφανίζεται σε μικρούς αριθμούς το χειμώνα στην πατρίδα μας. Σαν βουτηχτάρι που είναι, διακρίνεται από όλα τα τυπικά προσόντα της οικογένειας: δεινός δύτης και στοργικός γονιός που κουβαλάει τα μωρά στην πλάτη του! Έτσι αυτά δεν χρειάζεται να κολυμπάνε και να εκτίθενται στα αρπακτικά ψάρια και σε άλλα ζώα. Το καλοκαίρι διακρίνεται από το κοκκινόχρωμο σώμα του, με την καφετιά ράχη και από τις χρυσαφένιες φούντες από φτερά σε κάθε πλευρά του κεφαλιού, που εκτείνονται από τα μάτια έως την κορυφή του κεφαλιού. Όμως, εμείς στην Ελλάδα βλέπουμε το Χειμωνοβουτηχτάρι μόνο με το πιο μελαγχολικό χειμωνιάτικο κοστούμι του, όπου κυριαρχούν οι αποχρώσεις του γκρι. Είναι η περίοδος που μοιάζει με το Μαυροβουτηχτάρι, που την ίδια εποχή φορά και αυτό τα χειμωνιάτικα του. Πάντως, το Χειμωνοβουτηχτάρι έχει ίσιο ράμφος ενώ το μαύρο χρώμα στο κεφάλι του δεν κατεβαίνει χαμηλότερα από το ύψος του ματιού. Το χειμώνα τρέφεται με ψάρια που βρίσκει στις θάλασσες ή τις λίμνες που δεν παγώνουν. Τον υπόλοιπο χρόνο τρέφεται και με υδρόβια έντομα που βρίσκει στις λίμνες των βορειότερων τμημάτων της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής, όπου και αναπαράγεται. Κάθε ζευγάρι γεννά συνήθως 4 αβγά που τα κλωσσούν και οι δύο γονείς, στις συχνά επιπλέουσες φωλιές τους, τις οποίες στήνουν σε σημεία με κάποια υδρόβια βλάστηση. Επίσης, και οι δύο γονείς αναλαμβάνουν την ανατροφή των νεοσσών.
Ονομασία :
Σιρλοτσίχλονο -Emberiza cirlus
Τοποθεσία
Ζόγκα Αργολίδας
Ημερομηνία:
24-1-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ένα από τα πιο κοινά είδη τσιχλονιών της Ελλάδας. Έχει ευρεία κατανομή, το συναντάμε σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και σε ένα μεγάλο μέρος της νησιωτικής. Αναπαράγεται από το ύψος της θάλασσας μέχρι και τα 1500μ., συνήθως όμως σε μεσαία υψόμετρα, σε περιοχές με μικρούς αγρούς ή βραχώδη βοσκοτόπια με σκόρπια δέντρα και θάμνους. Φωλιάζει χαμηλά σε φράκτες. Λιγότερο συχνά σε πυκνή βλάστηση, ελαιώνες και γενικά σε εντατικές δενδρώδεις καλλιέργειες (οπωρώνες). Τον χειμώνα το συναντάμε σε χαμηλά υψόμετρα σε περιοχές με ψηλούς φράκτες και δέντρα που περιβάλλουν καλλιεργούμενους αγρούς η χέρσες εκτάσεις, σε μικτά κοπάδια με άλλα σποροφάγα είδη όπως με Τσιφτάδες, Σταρήθρες ή Σπίνους.
Ονομασία :
Κοκκινοσκέλης - Tringa totanus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν Κίου
Ημερομηνία:
16-1-2020
Φωτογράφος :
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Αργυροπούλι - Pluvialis squatarola (ξημερώματα)
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
17-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Μαυρολαίμης - Saxicola rubicola
Τοποθεσία
Καραθώνα Ναυπλίου
Ημερομηνία :
3-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία:
Γκιώνης
Τοποθεσία:
Ημερομηνία:
10-1-202020
Φωτογράφος:
Βούλα Τσιλιμπή
Ονομασία:
Γελαδάρης (Bubulcus ibis) -Cattle Egret
Τοποθεσία:
Βάλτος Νέας Κίου
Ημερομηνία:
13-1-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ο Γελαδάρης ή βοσκός η ίβις, είναι ένα κοσμοπολίτικο πουλί της οικογένειας των ερωδιών. Είναι το πιο διαδεδομένο είδος της οικογένειας αφού μετά από μια πληθυσμιακή έκρηξη κατά τον 20ο αιώνα ξεκίνησε από την Αφρική και Ασία και εξαπλώθηκε σε όλες τις υπόλοιπες ηπείρους, εκτός της Ανταρκτικής.Στην Ελλάδα το είδος πρωτοεμφανίστηκε τον 20ο αιώνα και μέχρι σήμερα αποτελεί έναν σχετικά σπάνιο και μη σταθερό επισκέπτη. Εμφανίζονται άτομα τα οποία παρατηρούνται κυρίως σε χωράφια, καλλιέργειες ή κοντά σε ζώα που βόσκουν στην ύπαιθρο (πρόβατα, βοοειδή). Είναι ένας μικρός λευκός ερωδιός με σώμα πιο στιβαρό σε σχέση με τους άλλους ερωδιούς. Ο λαιμός του είναι πιο χοντρός και έχει μικρότερο μήκος από το σώμα του. Το συνολικό τους μήκος κυμαίνεται μεταξύ 45-52 εκατοστά με άνοιγμα φτερούγων 82-95 εκατοστά. Σε αυτό το είδος δεν παρατηρείται σεξουαλικός διμορφισμός, δηλαδή τα αρσενικά και τα θηλυκά είναι εμφανισιακά ίδια. Το φτέρωμα του είναι, κατά την μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου, λευκό, με το ράμφος κίτρινο, τα πόδια, που είναι σχετικά κοντά, γκριζο -κίτρινα και τα μάτια κιτρινωπά. Στρογγυλεμένο κεφάλι και σαγόνι με πολλά φτερά (σαν προγούλι). Κατά την διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου στο κεφάλι εμφανίζεται ένα λοφίο πορτοκαλί απόχρωσης. Του ίδιου χρώματος φτερά εμφανίζονται και στην πλάτη και το στήθος. Η περιοχή γύρο από τα μάτια παίρνει ένα βαθύ κόκκινο χρώμα. Τα νεαρά άτομα έχουν μαύρο ράμφος. Όταν στέκεται όρθιος παίρνει μια κυρτή στάση. Η διάρκεια ζωής του μπορεί να φτάσει τα 23 χρόνια.Τρέφεται κυρίως με έντομα, ιδιαίτερα ακρίδες. Οι περιοχές κυνηγιού, σε αντίθεση με τους άλλους ερωδιούς, αποτελούνται από ανοιχτές χορτολιβαδικές εκτάσεις και σπάνια κυνηγάει σε υγροβιότοπους. Συνήθως, τους βλέπουμε να κινούνται ανάμεσα σε οικόσιτα ζώα (πρόβατα, αγελάδες) και να κυνηγάνε τα έντομα που «ενοχλούν» τα ζώα ή να κάθονται ακόμα και πάνω στις πλάτες τους και να τα καθαρίζουν από τα παράσιτα. Αυτός είναι ο λόγος που πήρε το ελληνικό όνομα γελαδάρης και κάνει το είδος χρήσιμο στην κτηνοτροφία, γεωργία.Πληθυσμιακή κατάσταση: Τον τελευταίο αιώνα ο αριθμός των ατόμων του είδους έχει πολλαπλασιαστεί. Αυτά τα δεδομένα οδήγησαν το IUCN να κατατάξει το είδος ανάμεσα στα είδη ελάχιστης ανησυχίας (LC). Αυτή η μεγάλη επιτυχία του είδους εν μέρει οφείλεται στον καιροσκοπισμό του Γελαδάρη και στην ικανότητα του να επωφελείται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως γεωργία και κτηνοτροφία.Απειλές: Οι απειλές για το είδος είναι συνδεδεμένες με τις αλλαγές του περιβάλλοντος με κυριότερες τις αλλαγές που προκαλούν οι ανθρώπινες ενέργειες στους βιοτόπους που συνδέονται με το νερό, περιοχές με μεγάλη σημασία για την αναπαραγωγή του είδους. Σε ορισμένες περιοχές μπορεί να είναι ευαίσθητο στην δηλητηρίαση από φυτοφάρμακα.
Ονομασία :
Φοινικόπτερα - Greater flamingo - Phoenicopterus roseus.
Τοποθεσία :
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κιου
Ημερομηνία:
19-1-2020
Φωτογράφος:
Μάνος Καβούλας
Ονομασία :
Φαλαρίδα - Fulica atra
Τοποθεσία :
Υγροβιότοπος Ναυπλίου- Ν. Κίου
Ημερομηνία:
20-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Καλαμόκιρκος - Circus aeruginosus (Θηλυκό)
Τοποθεσία :
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν Κίου
Ημερομηνία:
23-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία : Κοκκινολαίμης -Robin - Erithacus rubecula -
Τοποθεσία: Βιβάρι Δρεπάνου
Ημερομηνία: 18-1-2020
Φωτογράφος: Τάσος Ηλιάδης
Κοκκινολαίμης, το αηδόνι του χειμώνα
Όπου και αν στρέψει κανείς το βλέμμα του τον χειμώνα θα δει έναν κοκκινολαίμη να δίνει χρώμα στο τοπίο. Στο βουνό, στον κάμπο, στο δάσος, στην παραλία, σε πάρκα και κήπους, ακόμη και σε χαραμάδες. Θα τον δει να κινείται με τα μικρά, αλλά ψηλά σε σχέση με το σώμα του, πόδια ανασηκώνοντας με χαρακτηριστικό τρόπο την ουρά του. «Στολίδι» του χειμώνα, έρχεται στην Ελλάδα από τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, για να ξεχειμωνιάσει. Στις αρχές της Άνοιξης φτερουγίζει και πάλι για βορειότερες περιοχές. Εντούτοις, όπως αναφέρει ο δασολόγος και συνεργάτης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας κ. Παναγιώτης Λατσούδης έχει παρατηρηθεί ότι ένα με δύο ζευγάρια παραμένουν στην καρδιά της Αθήνας, στον Εθνικό Κήπο και λίγα ακόμη στα βόρεια προάστια καθώς και σε περιοχές της χώρας με μεγαλύτερο υψόμετρο. Το λατινικό όνομα του είδους είναι Erithacus rubecula και προέρχεται από το ελληνικό όνομα Ερύθακος. Σύμφωνα με τον Πλίνιο, ο Ερύθακος ήταν ένα πουλί του χειμώνα το οποίο το καλοκαίρι μεταμορφωνόταν σε κοκκινούρη. Σήμερα ωστόσο οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι ο κοκκινούρης είναι άλλο είδος που επισκέπτεται τη χώρα μας τους θερινούς μήνες. Απλώς η άφιξή του συμπίπτει με την αναχώρηση του κοκκινολαίμη για τον βορρά. Ιδιαίτερα μοναχικό είδος, ο κοκκινολαίμης, ή καλογιάνος όπως είναι ένα από τα πολλά λαϊκά του ονόματα, γίνεται καχύποπτος κυρίως τον χειμώνα. Κι αυτό για να μη χρειάζεται να μοιρασθεί την τροφή του με άλλους. Ούτε καν τη σύντροφο που πέρασαν μαζί το περασμένο καλοκαίρι δεν θέλει κοντά του. Το χειμωνιάτικο κελάηδημά τους (είναι πιο μελαγχολικό από εκείνο του καλοκαιριού), τόσο του αρσενικού όσο και του θηλυκού, αποτελεί, όπως αναφέρει ο κ. Λατσούδης, μια σαφή δήλωση: «Μην πλησιάσει κανένας άλλος κοκκινολαίμης στην περιοχή μου γιατί θα λογαριαστούμε!». Το αηδόνι του χειμώνα, αν και ιδιαίτερα μικρό σε μέγεθος (δεν ξεπερνά τα 14 εκατοστά) γίνεται ιδιαίτερα επιθετικό όταν απειλείται ο ζωτικός του χώρος και τα αποθέματα της τροφής που θα τον κρατήσουν στη ζωή τους κρύους μήνες του χρόνου. «Ο κοκκινολαίμης ιδρύει όλο το χρόνο επικράτειες, τις οποίες υπερασπίζεται σθεναρά από εισβολείς και διεκδικητές, έτσι θα ακούσουμε το τραγούδι του όλο το χρόνο. Το παράδοξο όμως είναι ότι το χειμώνα κελαηδά και το θηλυκό που επιθυμεί και αυτό να έχει μια αποκλειστικά δική του επικράτεια! Έτσι, σε κάθε θέση βλέπουμε συνήθως μόνο ένα Κοκκινολαίμη, εκτός από την αναπαραγωγική περίοδο», λέει η υπεύθυνη δράσεων ευαισθητοποίησης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας κυρία Ρούλα Τρίγκου. Πάντως, χάρις του τολμηρού του χαρακτήρα όλοι μπορούν να δουν κατά την περίοδο του χειμώνα ένα κοκκινολαίμη. Αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα και αγαπητά μικροπούλια. Κελαηδά το χειμώνα έναν από τους μελωδικότερους και μελαγχολικότερους σκοπούς.
Ονομασία: Θηλυκός Μαυροτσιροβάκος - Sardinian warbler - Sylvia melanocephala
Τοποθεσία: Βιβάρη Δρεπάνου
Ημερομηνία: 18-1-2020
Φωτογράφος: Τάσος Ηλιάδης
Ονομασία: Καρβουνιάρης- Black redstart - Phoenicurus ochruros
Τοποθεσία: Ναύπλιο
Ημερομηνία: 13-1-2020
Φωτογράφος: Θάνος Κομνηνός
Ονομασία : Κορμοράνος - Cormorant - Phalacrocorax carbo
Τοποθεσία: Βιβάρι Δρεπάνου
Ημερομηνία : 19-1-2020
Φωτογράφος: Τάσος Ηλιάδης
Φωτογράφος Θάνος Κομνηνός
Φωτογράφος Θάνος Κομνηνός
Φωτογράφος Θάνος Κομνηνός
Φίλοι Υγροβιότοπου
Ναυπλίου - Νέας Κίου Αργολίδας
Για οποιαδήποτε πληροφορία παρακαλώ στείλτε μας μήνυμα στο email: argolisnature@gmail.com