Γνωρίστε την πανίδα της περιοχής μας
Για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες, επισκεφθείτε την σελίδα της πανίδας της Αργολίδας πατώντας εδώ
-
lefkotsiknias
Φωτογράφος Μάνος Καβούλας
-
122017181 1472145489657572 5576143765125456543 o
Ονομασία :
Πορφυροτσικνιάς- Ardea purpurea
Τοποθεσία:
Υγρότοπος Ναυπλίου Ν.Κίου
Ημερομηνία:
18/10/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
-
88177449 1288193464719443 7624991402073522176 o
Ονομασία :
Σκουφοβουτηχτάρι - Podiceps cristatus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν Κίου
Ημερομηνία:
26-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
-
91816648 1317250998480356 3236363500846579712 o
Ονομασία :
Ασπροκωλίνα - Oenanthe hispanica
Τοποθεσία:
Παλαμήδι
Ημερομηνία:
4-4-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
-
DSC 6191
Φοινικοπτερο-Greater flamingo-Phoenicopterus ruber
Φωτογράφος Τάσος Ηλιάδης
-
94340940 1330131317192324 7810330309026643968 o
Ονομασία :
Κρυπτοτσικνιάς - Ardeola ralloides
Λευκοτσικνιάς - Egretta garzetta
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
22/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
-
258467947 3029392600650818 1164943126168889419 n
Ονομασία :
Γελαδάρης, ερωδιός ο βουκόλος (Bubulcus ibis)
Τοποθεσία:
Περιοχή Ερασίνου ποταμού
Ημερομηνία:
20/11/2021
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Γελαδάρης, ερωδιός ο βουκόλος (Bubulcus ibis)
Είναι το πιο διαδεδομένο είδος ερωδιού στον Κόσμο. Μετά από μια πρωτοφανή πληθυσμιακή έκρηξη κατά τον 20ό αιώνα ξεκινώντας από την Αφρική και την Ασία εξαπλώθηκε σταδιακά κι εγκαταστάθηκε στις υπόλοιπες ηπείρους. Όμως, μόνο ένα ζευγάρι Γελαδάρη φώλιασε στην Ελλάδα, στο Δέλτα Αξιού, το 1991. Οι Γελαδάρηδες είναι πολύ κοινωνικά πουλιά και δραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Βιότοπος: Σε αντίθεση με άλλους ερωδιούς, ο Γελαδάρης δεν είναι στενά συνδεδεμένος με το νερό. Κυνηγάει επίσης σε μέρη μακριά από το νερό, σε χωράφια και λιβάδια διάφορα έντομα. Κινείται συχνά ανάμεσα σε κοπάδια με ζώα και συχνά ανεβαίνει στις πλάτες βοοειδών και προβάτων που βόσκουν. Επιπλέον κάνει την εμφάνισή του σε ελώδης περιοχές και κοντά σε υγροτόπους. Επίσης κυνηγάει και διάφορα φυτοφάγα θηλαστικά και κατά την εποχή του οργώματος, θα τον δούμε επίσης να κάνει την εμφάνισή του ακολουθώντας τις φρεσκοοργωμένες αυλακιές των χωραφιών.
ΠΗΓΗ : Ορνιθοπανίδα
-
DSC 4294
Καστανοκέφαλος γλαρος-Black-headed gull- Larus ridibundus
Φωτογράφος Τάσος Ηλιάδης
-
100053783 2965923496830232 9079626499434217472 o
Ονομασία :
χουλιαρομύτα,
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
22/5/ 2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
-
164003263 2855910811332332 2956209464910264560 o
Ονομασία :
Τσιφτάς. (Emberiza calandra)
Τοποθεσία:
Υγρότοπος Ναυπλίου Ν. Κίου
Ημερομηνία:
22/3/2021
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Είναι το πιο κοινό και πιο πολυπληθές είδος τσιχλονιού στην Ελλάδα. Το συναντάμε στον υγροβιότοπο Ναυπλίου - Νέας Κίου και παντού στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα.
Κυρίως το βλέπουμε σε ανοικτές εκτάσεις με σκόρπια δέντρα και θάμνους, σε διαφόρων τύπων καλλιέργειες (αμπελώνες, σταροχώραφα, καλαμποκοχώραφα), σε βοσκοτόπια αλλά και σε λιβάδια που συνορεύουν με υγρότοπους, από το ύψος της θάλασσας μέχρι τα 1600μ.
Κάθεται σε πασσάλους και καλώδια όπου κελαηδά. Φωλιάζει σε υψηλά χόρτα, κάτω από γαϊδουράγκαθα και στη βάση αγκαθωτών θάμνων.
Έχει το μέγεθος σταρήθρας και όταν τα βάλεις μπρούμητα δίπλα δίπλα δεν ξεχωρίζουν.
Το ράμφος του είναι ισχυρό, στρογγυλευμένο και, το πάνω τμήμα του (ραμφοθήκη), φέρει ογκώδες κεράτινο φύμα στην υπερώα (δηλαδή κάτι που μοιάζει σαν δόντι).
Είναι κυρίως επιδημητικό πτηνό, δηλαδή ζει και αναπαράγεται στη χώρα καθ’όλη τη διάρκεια του έτους, αλλά έρχονται και άτομα για να διαχειμάσουν ή είναι, απλώς, μεταναστευτικά.
Η διατροφή περιλαμβάνει κυρίως κόκκους δημητριακών, σπέρματα αγρωστωδών, πόες και διάφορα πολυετή φυτά. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την αφθονία, συμπεριλαμβάνονται επίσης διάφορα ασπόνδυλα, κυρίως έντομα και οι προνύμφες τους και αρθρόποδα (αράχνες).
Η διατροφή των νεοσσών περιλαμβάνει, ωστόσο, σε καλές καιρικές συνθήκες σχεδόν αποκλειστικά έντομα, αράχνες, και σπανιότερα μικρά σαλιγκάρια και άλλα ασπόνδυλα, ενώ σε κακές καιρικές συνθήκες τα μαλακά μέρη των σιτηρών και άλλων φυτών.
Εκτός αναπαραγωγικής περιόδου, οι τσιφτάδες συνηθίζουν να συγκεντρώνονται σε σμήνη και, αρκετές φορές αναμιγνύονται με άλλα τσιχλόνια ή σπίζες.
Οι τσιφτάδες δεν δείχνουν κάποια ιδιαίτερη προσήλωση στο ταίρι τους και, τις περισσότερες φορές είναι πολυγαμικά. συνηθισμένη αναλογία αρσενικού προς θηλυκά μπορεί να φθάσει το 1:5.
Στον ελλαδικό χώρο o Τσιφτάς απαντάται και με τις ονομασίες Τσιφτιάς, Καμποσταρήθρα (Παρνασσός), Καμποτσίχλονο, Γαϊδουροσταρήθρα, Φίστης.
Γενικά, οι αναπαραγωγικοί πληθυσμοί του Τσιφτά, βρίσκονται σε καλή κατάσταση, γι αυτό έχει χαρακτηρίσει το είδος ως Ελαχίστης Ανησυχίας παγκοσμίως, αλλά με καθοδικές τάσεις. -
101351809 2989804077775507 2565198457673351168 o
Ονομασία :
Τσαλαπετινός
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν.Κίου
Ημερομηνία:
1/6/ 2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
-
92505796 2573462036243879 7871139426666020864 o
Ονομασία :
Σταυλοχελίδονο
Τοποθεσία:
Ημερομηνία:
6- 4-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Τα Σταυλοχελίδονα είναι μικρά πουλιά με σκούρα πλάτη, λαιμό στο χρώμα της σκουριάς, λευκή κοιλιά και πολύ μακριά διχαλωτή ουρά. Όταν πετάει συχνά φαίνεται τελείως μαύρο – είναι πιο εύκολο να το αναγνωρίσει κανείς από την μακριά ουρά και το ξυστό πέταγμα του.
Τα Σταυλοχελίδονα τιτιβίζουν και φλυαρούν όταν κάθονται πάνω σε σύρματα ή κτίρια. Συναντώνται σε όλη την Ευρώπη, ακόμα και στην Σκανδιναβία ή την Τουρκία και στις Αφρικανικές ακτές της Μεσογείου. Μπορεί κανείς να παρατηρήσει Σταυλοχελίδονα στην Ευρώπη μόνο κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο ξεκινούν το ταξίδι τους προς τα νότια, την Αφρική, όπου και περνούν όλο τον χειμώνα. Πετούν ξανά προς τα βόρεια και την Ευρώπη την άνοιξη, προκειμένου να αναπαραχθούν, να φτιάξουν τις φωλιές τους και να μεγαλώσουν τα μικρά τους.
Τα Σταυλοχελίδονα φτιάχνουν τις φωλιές τους χρησιμοποιώντας σάλιο και λάσπη και τους δίνουν μορφή μικρού μπολ.
Πως ξεχωρίζει το Σταυλοχελίδονο από την Μαυροσταχτάρα;
Οι Μαυροσταχτάρες είναι αρκετά μεγαλύτερες από τα Σταυλοχελίδονα, οι φτερούγες τους μακρύτερες, αρκετά στενότερες και σε σχήμα δρεπανιού. Το Σταυλοχελίδονο έχει πιο «ελαστικές» φτερούγες, που μπορεί κανείς να τις δεί καθαρά να διπλώνουν. Η ουρά του Σταυλοχελίδονου είναι αρκετά μακρύτερη και φανερά πιο ψαλιδωτή.
Να θυμάστε ότι γενικά τα Σταυλοχελίδονα συχνάζουν στην εξοχή και οι Μαυροσταχτάρες στην πόλη.
πώς ξεχωρίζουν τα νεαρά από τα ενήλικα;
Τα νεαρά Σταυλοχελίδονα είναι κάπως μικρότερα και έχουν πιο κοντές ουρές από τους γονείς τους. Εάν ζείτε σε αγροικία θα ήταν καλή ιδέα να δείτε εάν κάτω από κάποιο δοκάρι της σκεπής υπάρχει φωλιά χελιδονιών. Εάν είστε πολύ ήσυχοι ίσως και να μπορέσετε να παρατηρήσετε την οικογενειακή ζωή των χελιδονιών – ίσως να υπάρχουν πουλάκια που τα τρέφουν οι γονείς τους με έντομα.
Τι τρώνε;
Κυρίως έντομα που πετάνε, πιο σπάνια έντομα που τα πιάνουν πετώντας από το έδαφος ή από την επιφάνια του νερού, μερικές φορές επίσης τα πιάνουν όταν κάθονται στα φυτά ή στο έδαφος.
Φωλιές
Οι φωλιές είναι συνήθως κρυμμένες μέσα σε ένα κτίριο ή κάτω από μια γέφυρα.Συνήθως έχει το σχήμα ενός τεταρτημορίου μιας σφαίρας, φτιαγμένη από λάσπη και πηλό ανακατεμένα με μακριά κομμάτια γρασιδιού και καλαμιών. Είναι κολλημένες σε ένα τοίχο, δοκάρι, γωνιά. Πάντα έχουν την είσοδο από πάνω.
ΞεχειμώνιασμαΟι περιοχές ξεχειμωνιάσματος των πουλιών της Ευρώπης είναι στο δυτικό κομμάτι της Αφρικής από την ζώνη του Ισημερινού ως το νοτιότερο σημείο της ηπείρου.
Πληθυσμοί του Σταυλοχελίδονου στην Ευρώπη
Το Σταυλοχελίδονο είναι σύνηθες πουλί και ο πληθυσμός του είναι αρκετά σταθερός στην Ευρώπη. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οποιαδήποτε καταστροφή προκληθεί στο περιβάλλον τους και τον φυσικό τους περίγυρο μπορεί να το εξαφανίσει από την ήπειρο μας.
Σχετικά Άρθρα και Ειδήσεις
Ειδήσεις και Άρθρα σχετικά με το περιβάλλον της Αργολίδας