Μπορεί ο καθένας από εσάς να συμμετέχει σε αυτή τη προσπάθεια στέλνοντάς φωτογραφίες ή πληροφορίες για την χλωρίδα και την πανίδα του νομού.
Ονομασία :
Σκουφοβουτηχτάρι - Podiceps cristatus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν Κίου
Ημερομηνία:
26-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Κοκκινοσκέλης - Tringa totanus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν Κίου
Ημερομηνία:
26-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Δενδροφυλλοσκόπος - Chiffchaff -Phylloscopus collybita
Τοποθεσία:
Αρβανιτιά Ναυπλίου
Ημερομηνία:
24-2-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Τουρλίδα -Curlew- Numenius arquata
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου
Ημερομηνία:
25-2-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Αργυροπούλι - Grey plover- Pluvialis squatarola
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου
Ημερομηνία:
25-2-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Ακτιτης -Common sandpiper- Actitis hypoleukos
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Νέας Κίου
Ημερομηνία:
25-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ο Ακτίτης είναι αποδημητικό πουλί, και το όνομα του οφείλεται στην ελληνική λέξη «ακτίτης» που σημαίνει, εκείνος που κατοικεί στην ακτή. Γένος χαραδριόμορφων πτηνών, της οικογενείας των Σκολοπακιδών, με μόνο δύο είδη.
Τα πουλιά αυτά είναι μικρού μεγέθους (μήκος περίπου 20 Cm) με κοντή ουρά, ψηλά πόδια και μικρό κεφάλι, ενώ συγγενεύουν με τη Μπεκάτσα. Το ράμφος τους είναι συνήθως μακρύτερο από το κεφάλι και το φτέρωμα τους έχει λευκόγκριζο χρώμα. Ζουν σε βάλτους, σε έλη και κοντά στις λίμνες και τους ποταμούς. Και τα δύο είδη του πουλιού τρέφονται κυρίως με έντομα και διάφορα ασπόνδυλα από τις ακτές. Το αρσενικό είναι αυστηρά μονογαμικό και συμμετέχει στην επώαση και την ανατροφή των νεοσσών. Στην Ελλάδα είναι γνωστό και με την κοινή ονομασία Ποταμότρυγγας.
Στην Ευρώπη το πιο συνηθισμένο είδος είναι ο Υπόλευκος Ακτίτης (Actitis hypoleucos) που ζει στις βόρειες χώρες και τον χειμώνα μεταναστεύει νοτιότερα. Το ύψος του φτάνει τα 22 εκατοστά και ζυγίζει 40 έως 80 γραμμάρια. Το άλλο είδος (Actitis macularius) είναι ελαφρώς μικρότερο και φθάνει σε μήκος τα 20 εκατοστά και το βάρος του τα 60 γραμμάρια. Αναπαράγεται από την Αλάσκα μέχρι τις ακτές του Λαμπραντόρ.
Ονομασία :
ΘΑΛΑΣΣΟΣΦΥΡΙΧΤΗΣ- Charadrius alexandrinus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Νέας Κίου
Ημερομηνία:
25-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Αναπαράγεται σε στεγνό αμμώδες έδαφος με αραιή βλάστηση κοντά σε ακτές αλυκές, λιμνοθάλασσες. Το χειμώνα σε λασποτόπια και αλίπεδα , συχνά σε κοπάδια μαζί με σκαλίδρες , επίσης σε αμμουδιές στις ακτές. Σπάνιος σε γλυκά νερά. Τρέφεται με έντομα ,καρκινοειδή ,σκουλήκια. Φωλιάζει στο γυμνό έδαφος .Πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις οι μεγαλύτερες στην Ευρώπη δυτικά στα λασποτόπια του Μεσολογγίου.
Ονομασία :
Γερακίνα -Buzzard -Buteo buteo
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Νέας Κίου
Ημερομηνία:
24-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Γερακίνα που φωνάζει ....
Μύθοι & θρύλοι της κεντρικής Μακεδονίας
Γερακίνα
Η φημισμένη σ' ολόκληρη την Ελλάδα Γερακίνα, που το τραγούδι της αποτελεί σήμερα πανελλήνιο ύμνο της λαικής Μούσας, έχει πατρίδα της τη Νιγρίτα. Κατά την παράδοση η Γερακίνα έζησε γύρω στα 1850-1870 σε μια οικία της Νιγρίτας, στη γραφική συνοικία "Τσουκαλάδες". Ηταν εξαιρετικά όμορφη και γι' αυτό περιζήτητη νύφη. Ολα τα παλικάρια προσπαθούσαν να κατακτήσουν την ωραία Γερακίνα. Ο "Χάρος" όμως ζήλεψε την ομορφιά της και ήρθε πολύ νωρίς να την πάρει. Μια μέρα λοιπόν το μεσημέρι μόλις είχε στρώσει το τραπέζι η Γερακίνα πήγε με την "στάμνα" της να φέρει νερό από το πηγάδι. Ρίχνοντας όμως τον "κουβά" στο πηγάδι, έχασε την ισορροπία της κι έπεσε μέσα, αφήνοντας απελπισμένες φωνές. Στο άκουσμα των φωνών, κατά τους στίχους του τραγουδιού, "έτρεξαν μικροί μεγάλοι" και μεταξύ αυτών και το γενναίο παλικάρι της, το οποίο χωρίς δισταγμό κατέβηκε στο πηγάδι, για να σώσει την αγαπημένη του. Μετά από λίγο όμως ανέσυραν επάνω το νέο μισοπεθαμένο και τη Γερακίνα "νεκρή".
Το πηγάδι αυτό της Γερακίνας, το οποίο σώζεται ακόμη και σήμερα στη Νιγρίτα (στη συνοικία "Τσουκαλάδες") απέμεινε ο τελευταίος μάρτυρας της λαικής αυτής παράδοσης. Λίγα χρόνια αργότερα, σ' ένα καφενείο της Νιγρίτας, βρέθηκε ο λαϊκός ποιητής και τραγουδιστής, ο οποίος έκανε την ιστορία της Γερακίνας τραγούδι. Από τότε η Γερακίνα σαν τραγούδι και σαν χορός πέρασε στην αιωνότητα και δεν άργησε να περάσει τα όρια της μικρής Νιγρίτας, για να γίνει γνωστή πανελλήνια και ν'αγαπηθεί τόσο από το λαό. Με πρωτοβουλία της Πολιτιστικής εταιρείας Νιγρίτας έχει καθιερωθεί να γιορτάζονται κάθε χρόνο την εβδομάδα του Πάσχα τα "ΓΕΡΑΚΙΝΕΙΑ", γιορτή αφιερωμένη στη μνήμη της Γερακίνας. Ο όμορφος αυτός γιορτασμός, που έχει γίνει θεσμός για την Νιγρίτα, έχει δώσει ένα πολύ όμορφο πολιτιστικό χρώμα στην πόλη, προσελκύοντας όλο και περισσότερους επισκέπτες κάθε χρόνο.
Photo : tassos ( Nikon camera D810 με φακο ζουμ 200-500mm + Nikon AF-S Teleconverter TC-14E III).
Ονομασία :
Λευκοσουσουράδα - Motacilla alba
Τοποθεσία:
Λιμάνι Ναυπλίου
Ημερομηνία:
24-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Λούγαρο ή Σκαθί
Τοποθεσία:
Γλώσσα Ναυπλίου
Ημερομηνία:
24-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Μαυροτσιροβάκος - Sylvia melanocephala
Τοποθεσία:
Ακροναυπλία
Ημερομηνία:
23-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Σταχτοσουσουράδα - Motacilla cinerea
Τοποθεσία:
Ντάπια Γκριμάνι. Ακροναυπλία
Ημερομηνία:
23-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Είναι Σταχτοσουσουράδα - Motacilla cinerea γιατί έχει μαύρο μπροστά κάτω από το λαιμό.
Ονομασία :
Γαλαζοκότσυφας - Monticola solitarius
Τοποθεσία:
Ακροναυπλία
Ημερομηνία:
23-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Νεροκελάδα -Anthus spinoletta
Αποδημητικό Πτηνό
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
22-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Νεροκελάδα
Μικρό αποδημητικό πουλί, μήκους 17 εκατοστών, με περιορισμένη γεωγραφική κατανομή στην Ευρώπη. Η ορεινή φυλή A.s. spinoletta αναγνωρίζεται από τα σκουρόχρωμα πόδια, τα λευκά εξωτερικά πηδαλιούχο φτερά της ουράς και το λευκό φρύδι. Η ράχη της είναι σταχτοκάστανη ενώ το στήθος της έχει ραβδώσεις που σβήνουν όσο προχωρούν προς την υπόλευκη κοιλιά. Την άνοιξη οι ραβδώσεις χάνονται και στο σημείο αυτό έχει μια κοκκινωπή απόχρωση. Οι φυλές των ακτών είναι δύο : η Πετροκελάδα (A.s. petrosus) και η Ακτοκελάδα (A.s. litoralis). Έχουν κι αυτές σκοτεινόχρωμα πόδια αλλά τεφρωπά τα εξωτερικά πηδαλιούχο φτερά, πυκνές ραβδώσεις στο στήθος και σκοτεινότερο επάνω χρώμα. Λείπει το έντονο λευκό φρύδι. Το χειμώνα είναι κοινή στις παρυφές των υγροτόπων και στην ακροθαλασσιά. Το κελάηδημά της είναι δυνατό, γεμάτο μελωδικές τρίλιες, ιδίως κατά τη γαμήλια πτήση οπότε αφήνεται να πέσει προς τα κάτω σαν...αλεξίπτωτο! Το κάλεσμά της είναι ένα χαρακτηριστικό «τσιπ». Τρώει κυρίως έντομα και μικρούς σπόρους. Φτιάχνει τη φωλιά της σε τρύπες βράχων ή σε μικρές λακκούβες κάτω στο χώμα. Γεννάει συνήθως 2 φορές το χρόνο, από 4-5 λευκωπά αβγά με γκρίζα και καφετιά στίγματα. Κλωσσάει μόνο το θηλυκό για δύο εβδομάδες αλλά την περιποίηση των νεοσσών, που μπορούν να πετάξουν μετά 16 μέρες, αναλαμβάνουν και οι δύο γονείς.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Ονομασία :
Κορμοράνοι - Phalacrocorax carbo
Αποδημητικά Πτηνά
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
22-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Κορμοράνοι με αναπαραγωγικό πτέρωμα (22/2/2020).
Ο Κορμοράνος (Phalacrocorax carbo)
Ο Κορμοράνος είναι ένα διαδεδομένο θαλασσοπούλι, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Συναντάται σε πολλά μέρη στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική και στην Ανατολική Ακτή της Βόρειας Αμερικής. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Phalacrocorax carbo και περιλαμβάνει 6 υποείδη.
Είναι μεγάλο μαύρο πουλί, που το μήκος του κυμαίνεται στα 77-94 εκατοστά και με άνοιγμα φτερών που μπορεί να φτάσει τα 121-149 εκατοστά. Έχει μακριά ουρά και λευκό πηγούνι, ενώ τα ενήλικα άτομα την περίοδο της αναπαραγωγής αποκτούν λευκές κηλίδες στους μηρούς και λευκό φτέρωμα στο κεφάλι. Χαρακτηριστικό του κορμοράνου είναι ο κίτρινος λαιμός του που διακρίνεται εύκολα. Τα νεαρά άτομα είναι γενικότερα πιο ανοιχτόχρωμα.
Ζει συνήθως κοντά στη θάλασσα, σε λιμνοθάλασσες, λίμνες και ποτάμια. Το χειμώνα αποδημεί προς το Νότο κατά μήκος των ακτών.
Στην Ελλάδα μπορούμε να τον συναντήσουμε το χειμώνα καθώς έρχεται από την Βόρεια και Ανατολική Ευρώπη .
Συχνά τον βλέπουμε να κάθεται σε στήλους και βράχια κοντά στη θάλασσα ή σε λίμνες και ποτάμια με ανοιχτές τις φτερούγες για να τις στεγνώσει. Άριστος κολυμβητής και καλός ψαράς.
Φωλιάζει σε δέντρα και βράχια κοντά σε υγρότοπους, φτιάχνοντας τη φωλιά του από φύκια, αλλά μερικές φορές και στην ενδοχώρα. Γεννάει την άνοιξη 3-4 αβγά τα οποία κλωσσάνε και οι δύο γονείς επί 28 -31 μέρες. Σε μερικές χώρες οι κορμοράνοι χρησιμοποιούνται από τους ψαράδες ως βοηθοί στο ψάρεμα.
Ονομασία :
Λευκοτσικνιάς - Egretta garzetta
Τοποθεσία:
Ακροναυπλια
Ημερομηνία:
22-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Φανέτο - Linaria cannabina
Τοποθεσία:
Ακροναυπλια
Ημερομηνία:
22-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Στρειδοφάγος -Oystercatcher - Haematopus ostralegus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
21-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ονομασία :
Καστανοκέφαλος Γλάρος
Τοποθεσία:
Βάλτος Ναυπλίου
Ημερομηνία:
20-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ίσως ο κοινότερος γλάρος στη χώρα μας το χειμώνα. Έχει μήκος 35-38 εκ., ελαφρά μεγαλύτερος από περιστέρι ενώ είναι σημαντικά μικρότερος από τον επίσης κοινό Ασημόγλαρο (Larus cachinnans), με τον οποίο παρατηρείται μαζί πολύ συχνά. Το σώμα του, από τη ράχη μέχρι τις φτερούγες, καλύπτεται με σταχτί φτέρωμα. Μάλιστα, οι φτερούγες έχουν λευκές άκρες που συμπληρώνονται από ένα λεπτό μαύρο περίγραμμα. Τα πόδια είναι κόκκινα όπως και το ράμφος που επιπλέον έχει μαύρη άκρη. Το κεφάλι το χειμώνα είναι λευκό εκτός από μια μικρή σκούρα κηλίδα πίσω από κάθε μάτι. Ήδη όμως από τις αρχές Μαρτίου, καμιά φορά και πολύ νωρίτερα, γίνεται όλο σχεδόν καστανό, σαν να φορά μάσκα, όπως προδίδει και το όνομά του. Με αυτό το γαμήλιο φτέρωμα ο Καστανοκέφαλος Γλάρος φεύγει από τη χώρα μας και από όλη τη Μεσόγειο (εκτός της Δυτικής) για να φωλιάσει βορειότερα, σε όλη περίπου την υπόλοιπη Ευρώπη. Απαντάται, επίσης, στο μεγαλύτερο μέρος της Ασίας. Στην Ελλάδα τον συναντάμε σε μεγάλα κοπάδια σε όλες τις ακτές και σε κάθε είδους υγρότοπο, από τις λιμνοθάλασσες έως τις λίμνες της ενδοχώρας. Συχνός επίσης στα λιμάνια, τους σκουπιδότοπους αλλά και σε φρεσκοοργωμένα χωράφια. Τρέφεται με ό,τι υπάρχει διαθέσιμο επωφελούμενος από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Ονομασία :
Γερακίνα πετά στον Αργολικό ουρανό.
Buzzard Buteo buteo
Τοποθεσία:
Ημερομηνία:
20-2-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Καλόγερος - Parus major
Τοποθεσία:
πάρκο Σταϊκόπουλου Ναύπλιο
Ημερομηνία:
19-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Σταχτοτσικνιάς - Ardea cinerea
Τοποθεσία:
Ναύπλιο παραλιακή ζώνη
Ημερομηνία:
19-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Στην ανατολή φλαμίνγκο
Τοποθεσία:
Ναύπλιο παραλιακή ζώνη
Ημερομηνία:
20-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Βραχοκιρκίνεζο- Kestrel- Falco tinnunculus
Τοποθεσία:
Βάλτος Ναυπλίου
Ημερομηνία:
19-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ονομασία :
Κοτσύφι - Turdus merula
Τοποθεσία:
Πισίνα Αμφιτρύωνα Ναύπλιο
Ημερομηνία:
17-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Αλκυόνη - Alcedo atthis
Τοποθεσία:
Γλώσσα Ναυπλίου
Ημερομηνία:
17-2-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Αργυροτσικνιάς
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Νέας Κίου
Ημερομηνία:
19-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ονομασία :
Χειμονωβουτηχτάρι -
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Νέας Κίου
Ημερομηνία:
13-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Παρατηρήσεις Τάσου Ηλιάδη
Χειμονωβουτηχτάρι 13/2/2020
Εμφανίστηκαν πρώτη φορά φέτος την 26/1/2020. Κάθισαν τρεις μέρες και έφυγαν . Σήμερα ήταν πέντε σκόρπια στα βαθιά !!
Ονομασία :
Κορμοράνοι Cormorant Phalacrocorax carbo
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
13-2-2020
Φωτογράφος:
Σωτηρία Αλεξιάδη
Ονομασία :
Στρειδοφάγος - Oystercatcher - Haematopus ostralegus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Νέας Κίου
Ημερομηνία:
13-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Παράξενο,ασπρόμαυρο παρυδάτιο πουλί που χρησιμοποιεί επιδέξια το ισχυρό, κόκκινο και μακρύ του ράμφος για να ξεκολλάει πεταλίδες από τους βράχους στην ακρογιαλιά και να τρώει μεγάλα στρείδια, την αγαπημένη του τροφή! Μεγαλόσωμος, μήκους 43 εκατοστών, ο Στρειδοφάγος έχει μαύρο κεφάλι, στήθος και λαιμό που έρχεται σε αντίθεση με τη λευκή κοιλιά και τα χοντρά κοκκινωπά πόδια. Όταν πετάει, ξεχωρίζει η φαρδιά λευκή γραμμή στις φτερούγες , τα άσπρα φτερά κάτω από την ουρά, επίσης άσπρη. Το χειμώνα το πουλί έχει μια λευκή πινελιά στο λάρυγγα. Στην Ελλάδα απαντά ως επιδημητικό, όλο το χρόνο, τοπικά στις παράκτιες περιοχές κυρίως της βόρειας και δυτικής χώρας και σπανιότερα της κεντρικής, καθώς επίσης και ως μεταναστευτικό σε όλη τη χώρα. Προτιμάει τις ακρογιαλιές και τα νησάκια όπου βόσκει ανάμεσα στους βράχους, ψάχνοντας για στρείδια και άλλα οστρακοειδή. Σπανιότερα τον συναντάμε και στα μεσόγεια, πιο μακριά από το νερό. Ο Στρειδοφάγος ξεχωρίζει για τη φωνή του, μια τρίλια που ποικίλλει σε ρυθμό και ένταση αλλά και το πιο δυνατό «πικ, πικ, πικ». Στήνει τη φωλιά του μέσα σε κοιλότητες στην άμμο και γεννάει μία φορά το χρόνο, το Μάιο, από 2-4 αβγά, τα οποία κλωσσούν και οι δύο γονείς επί 24-27 ημέρες. Οι γονείς φροντίζουν τα μικρά τους που μπορούν να πετάξουν μετά από 35-42μέρες.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ / ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Φίλοι Υγροβιότοπου
Ναυπλίου - Νέας Κίου Αργολίδας
Για οποιαδήποτε πληροφορία παρακαλώ στείλτε μας μήνυμα στο email: argolisnature@gmail.com