Μπάμπης  Αντωνιάδης

Μέρος Α’: Χρειάστηκαν 18 χρόνια για να θεσμοθετηθεί η προστασία.

1982: Η έκθεση του βιολόγου Γ. Καφτάνη για το περιβάλλον στην Αργολίδα αναφέρει τον υγροβιότοπο στην περιοχή “Καλύβια” Ναυπλίου (τμήμα παραλιακής ζώνης από Ναύπλιο προς Ν. Κίο) και στον βάλτο “Ρουμάνι”.

1985: Ανάθεση μελέτης για την παραλιακή ζώνη Ναυπλίου – Ν. Κίου - Μύλων - Κιβερίου, η οποία αφορά τον χωροταξικό σχεδιασμό της περιοχής. Μελετητής Α. Παπαδάκης.

1885: Κτίζεται, κατόπιν χορήγησης αδείας, νυκτερινό κέντρο, μέσα στον υγροβιότοπο.

1985: Το Νομαρχιακό συμβούλιο αποφασίζει την κατασκευή του ΚΤΕΟ.

1985: Κατασκευάζεται το κτίριο της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών σε έκταση των Αγροτικών φυλακών.

1986: Παράδοση και έγκριση της μελέτης του Α. Παπαδάκη, στην οποία γίνεται αναφορά για την προστασία της περιοχής. Η μελέτη εγκρίθηκε από το ίδιο όργανο που έχει δώσει τις προαναφερόμενες άδειες στην ίδια περιοχή.

1987: Αποφασίζεται η επέκταση του πυρηνελαιουργείου, μετά από θετική γνώμη και του δημάρχου Ναυπλίου.

1988: Ο δήμος Ναυπλίου ρίχνει τα σκουπίδια της πόλης στην παραλιακή ζώνη (δίπλα από το Ραμαντάνι).

Μάιος 1998: Εισήγηση της Διευθύνσεως Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ προς το Κεντρικό ΣΧΟΠ για τη θέσπιση Ζωνών Οικιστικού Έλεγχου (Ζ.Ο.Ε.) σε εκτός σχεδίου περιοχές, στην παραλιακή ζώνη από το Ναύπλιο μέχρι το Κιβέρι.

Νοέμβριος 1988: Καθορισμός της Ζ.Ο.Ε. από το Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ.

1990: Ο Νομάρχης, Στ. Παπανικολάου, αναθέτει μελέτη για την περιοχή Ναυπλίου - Ν. Κίου στους Ν. και Τ. Κυρτάτο, βιολόγους, καθηγητές γερμανικού Πανεπιστημίου. Η μελέτη αυτή περιέχει μελέτη τα περισσότερα στοιχεία τεκμηρίωσης για τον υγροβιότοπο.

1991: Το Δημοτικό Συμβούλιο Ναυπλίου αποφασίζει να εισηγηθεί στο ΥΠΕΧΩΔΕ τον χαρακτηρισμό της περιοχής ως περιοχή τουριστικής ανάπτυξης. Οραματίζεται ξενοδοχεία από ξένους επενδυτές στον υγροβιότοπο .

1991: Αποστολή στους Δήμους για γνωμοδότηση σχεδίου για Ζ.Ο.Ε. Στον διάλογο απαντούν με αποφάσεις τους, τα Κοινοτικά Συμβούλια Ν. Κίου (1991και 1995), Μύλων (1991 και 1995), Κιβερίου (1991 και 1995), Σκαφιδακίου (1991 και 1995), Δαλαμανάρας (1995) και του δήμου Μιδέας (1991 και 1995). Δεν συμμετείχαν ο Δήμος Άργους και οι κοινότητες Κουτσοποδίου και Τίρυνθας.

1992-1999: Αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών στην παραλιακή ζώνη. Στο διάστημα από τη λήξη της αναστολής και μέχρι να εκδοθεί νέα απόφαση, στην περιοχή πάντα ξετρυπώνουν κάποιες οικοδομικές άδειες.

1999: Εκδίδεται το ΦΕΚ 366/Δ/8-6-1999, με τον καθορισμό των Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.) στην περιοχή των δήμων Άργους - Μιδέας και των κοινοτήτων Ν. Κίου, Μύλων, Τίρυνθας, Δαλαμανάρας, Κιβερίου, Κουτσοποδίου και Σκαφιδακίου.

Αύγουστος 1999: Προσφυγή οκτώ πολιτών από την Αργολίδα και της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας του Περιβάλλοντος στο Συμβούλιο της Επικράτειας, για τον καθορισμό αυστηρότερων μέτρων προστασίας για την περιοχή της παραλιακή ζώνης και την περιοχή του Ερασίνου.

Αύγουστος 1999: Προσφυγή πολιτών και φορέων της Αργολίδας για ακύρωση των Ζ.Ο.Ε. Φυσικά προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για ακύρωση των Ζ.Ο.Ε. έχουν κάνει και τα πυρηνελαιουργεία. Ακολουθούν, προσφυγές - αιτήματα ακύρωσης των Ζ.Ο.Ε. του δήμου Άργους και των κοινοτήτων Ν. Κίου, Κουτσοποδίου, Λέρνας και Ν.Τίρυνθας.

Σεπτέμβριος 1999: Προσφυγή για την ακύρωση του ΦΕΚ κάνει και η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Αργολίδας.

Όλες οι προσφυγές διαβιβάζονται στο Ε’ τμήμα του Συμβουλίου της Επικράτειας, με εισηγητή τον κ. Αθ. Ράντο (κάτι μας θυμίζει το όνομα σήμερα).

31 Μαΐου 2000: Εκδικάζονται οι προσφυγές.

15 Ιουνίου 2000: Το Δικαστήριο απορρίπτει όλες τις προσφυγές.

Ως εκ τούτου, ισχύει το ΦΕΚ των Ζωνών όπως εκδόθηκε, το οποίο περιλαμβάνει και τους όρους προστασίας των υγροτόπων της περιοχής.

Πέρασαν 18 χρόνια για να νομοθετηθεί κάτι για την προστασία των υγροτόπων στην περιοχή, μέσα από τη διαδικασία χωροθέτησης δραστηριοτήτων και καθορισμού χρήσεων γης.

Πρόκειται για το βασικό αναπτυξιακό εργαλείο κάθε περιοχής.

Είναι η πρώτη περιοχή στον νομό Αργολίδας με συγκεκριμένο πλαίσιο προστασίας.

Ακολουθεί “Μέρος Β’: 20χρόνια μετά τι κάναμε;”