Ανακαλύψτε

Ονομασία  :

Κίσσα

Τοποθεσία:

Ναύπλιο

Ημερομηνία:

 30/12/ 2020

Φωτογράφος:

Βαγγέλης Μπουγιώτης

Ονομασία  :

Θηλυκός Μαυρολαίμης

Τοποθεσία:

Ερασίνος

Ημερομηνία:

 30/11/ 2020

Φωτογράφος:

Τάσος Ηλιάδης

Ονομασία :

πορφυροτσικνιάς  (Ardea purpurea)

Τοποθεσία:

 Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου

Ημερομηνία:

 6-4-2020

Φωτογράφος:

Τασος Ηλιάδης

 Από τα είδη των τσικνιάδων ή ερωδιών της Ελλάδας, είναι κατά πολλούς ο πιο όμορφος. Όσο και αν αυτό είναι υποκειμενικό, ο πορφυροτσικνιάς πραγματικά είναι ένα εντυπωσιακό πουλί, τόσο εξαιτίας του μεγέθους του, όσο και λόγω του ιδιαίτερου χρωματισμού του. Ο χρωματισμός του είναι και αυτός που του δίνει και το κοινό του όνομα.

Ο πορφυροτσικνιάς είναι ένας μεγαλόσωμος ερωδιός, με μήκος σώματος να φτάνει τα 90 εκατοστά, άνοιγμα φτερών κοντά στα 1,5 μέτρα και βάρος στα 1,5 κιλά. Έχει σώμα ψηλόλιγνο, με τυπικά μακρύ λαιμό και σχετικά μικρότερο κεφάλι -σε σχέση με τους άλλους τσικνιάδες- που καταλήγει σε μακρύ και στενό κιτρινωπό ράμφος, και κίτρινα πόδια λεπτά και μακριά. Οι βιότοποι που διαβιεί περιλαμβάνουν υγροτοπικά οικοσυστήματα όπως λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια και εκβολές, κ.λπ. όπου απαντάται στους πυκνούς καλαμιώνες, με το χρωματικό του πρότυπο και το σχήμα του σώματος να του παρέχουν τέλεια κάλυψη. Τα ψάρια αποτελούν την κύρια πηγή τροφής, μαζί με βατράχια και ασπόνδυλα. Η κυνηγετική τεχνική του πορφυροτσικνιά είναι όμοια με των συγγενικών του ειδών όπου η ενέδρευση σε πλήρη ακινησία και το αστραπιαίο τίναγμα του ράμφους εξασφαλίζουν την τροφή του.

Ο πορφυροτσικνιάς απολαμβάνει επαρκούς προστασίας τόσο σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό και διεθνές επίπεδο, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο. Δεν αντιμετωπίζει πολλές άμεσες απειλές καθώς δεν αποτελεί θήραμα ενώ και δεν έχει πολλούς φυσικούς θηρευτές λόγω μεγέθους. Παρόλα αυτά, οι σημαντικότερες απειλές για τους πληθυσμούς του είναι έμμεσες. Οι υγρότοποι που διαβιεί δέχονται ισχυρές πιέσεις με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και υποβάθμισή τους, την υποβάθμιση της ποιότητας των εσωτερικών υδάτων και τη μείωση του αριθμού των ψαριών σε αυτά, προδιαγράφοντας ένα αβέβαιο μέλλον για τον πορφυροτσικνιά.

Ο πορφυροτσικνιάς επισκέπτεται τον υγρότοπο του Μουστού στην προστατευόμενη περιοχή του όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού τους ζεστούς μήνες, από Μάρτιο μέχρι Οκτώβριο. Η προτίμησή του για τους πυκνούς καλαμιώνες και η τέλεια κάλυψη που του παρέχει ο χρωματισμός του δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στον επισκέπτη να τον θαυμάσει. Όταν όμως ο πορφυροτσικνιάς τρομάξει από κάτι και φτερουγίσει ξαφνικά από μια συστάδα καλαμιών, η χάρη και η ομορφιά του ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του -ευχάριστα- έκπληκτου φυσιολάτρη.

Πληροφορίες : Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού

Ονομασία  :

Κρυπτοτσικνιάς

Τοποθεσία:

Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου

Ημερομηνία:

 7/6/ 2020

Φωτογράφος:

Μάνος Καβούλας

Ονομασία :

Φιδαετός - Circaetus gallicus

Τοποθεσία

Μονή Αυγού

Ημερομηνία:

1-5-2020

Φωτογράφος:

Θάνος Κομνηνός

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Ονομασία

Ασπροκωλίνα

Τοποθεσία:

Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου 

Ημερομηνία:

 6-4-2020

Φωτογράφος:

Τάσος Ηλιάδης

Ονομασία  :

Βραχοκιρκίνεζο - Falco tinnunculus

Τοποθεσία:

Ακροναυπλία Αρβανιτιά

Ημερομηνία:

 16/4/ 2020

Φωτογράφος:

Θάνος Κομνηνός

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Ονομασία  :

Γαλαζοκότσυφας - Monticola solitarius

Τοποθεσία:

Αγ Σοφία Ναυπλιο

Ημερομηνία:

 16/4/ 2020

Φωτογράφος:

Θάνος Κομνηνός

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Φωτογράφος Μάνος Καβούλας

Ονομασία  :

Σουσουράδα

Τοποθεσία:

Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν.Κίου

Ημερομηνία:

 9/6/ 2020

Φωτογράφος:

Βαγγέλης Μπουγιώτης

Ονομασία  :

Η μέλισσα ''ξυλουργός'' Xylocopa pubescens {Spinola 1838} {Hymenoptera,Apidae,xylocopine}

Τοποθεσία:

ΝΑΥΠΛΙΟ NATURA 2000 (Περιοχή Ακροναυπλίας και Παλαμηδίου).

Ημερομηνία:

 28/9/ 2020

Φωτογράφος:

Τασος Ηλιάδης

 Η μέλισσα ''ξυλουργός'' είναι ένα πολύ εντυπωσιακό είδος που πήρε την ονομασία της από τη ιδιαίτερη αδυναμία της να φωλιάζει μέσα σε ξύλα. Προτιμάει ξύλα σε αποσύνθεση , που έχουν φυσικά τούνελ μέσα.

Η βασίλισσα αυτών των μελισσών όπως και στις μέλισσες βομβίνους διαχειμάζει σε ασφαλές μέρος το χειμώνα , και την άνοιξη επιλέγει τη θέση της φωλιάς για να ξεκινήσει την ανάπτυξη της αποικίας.

Σύμφωνα με την βιβλιογραφία εκτείνεται από την Ινδία έως την βορειοανατολική και δυτική Αφρική, θέλει ζέστη περιβάλλοντος γύρω στους 18 βαθμούς Κελσίου για να αρχίσει να δραστηριοποιείται και είναι σύμφωνα πάντα με την βιβλιογραφία άλλα και πειραματικά δεδομένα αποτελεσματικότερος επικονιαστής από τις μέλισσες.(μέσα στο θερμοκήπιο). Τα αρσενικά του είδους είναι αβλαβή ενώ τα θηλυκά είναι ικανά να τσιμπήσουν.

Η προνύμφη του δέν τρώει το φυτικό ιστό, αλλά τρέφεται από το ενήλικο.Η βιβλιογραφία αναφέρει ότι υπάρχει ένα είδος τροφάλαξης μεταξύ του κυρίαρχου θηλυκού και των νεαρότερων θηλυκών που μένουν στην φωλιά.

Καστανοκέφαλος γλαρος-Black-headed gull- Larus ridibundus

Φωτογράφος Τάσος Ηλιάδης