Γνωρίστε την πανίδα της περιοχής μας
Για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες, επισκεφθείτε την σελίδα της πανίδας της Αργολίδας πατώντας εδώ
-
97942055 1348596415345814 6260931770506543104 o
Ονομασία :
Ψευταηδόνι - Cettia cetti
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
17-5-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
-
83149120 607387840097971 6165800478283137024 n
Ονομασία:
Χειμωνοβουτηχτάρι - Podiceps auritus
Περιοχή:
Μύλοι Αργολίδας
Ημερομηνία :
26-1-2020
Φωτογράφος :
Τάσος Ηλιάδης
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Μικρόσωμο είδος βουτηχταριού (33 εκ.) που εμφανίζεται σε μικρούς αριθμούς το χειμώνα στην πατρίδα μας. Σαν βουτηχτάρι που είναι, διακρίνεται από όλα τα τυπικά προσόντα της οικογένειας: δεινός δύτης και στοργικός γονιός που κουβαλάει τα μωρά στην πλάτη του! Έτσι αυτά δεν χρειάζεται να κολυμπάνε και να εκτίθενται στα αρπακτικά ψάρια και σε άλλα ζώα. Το καλοκαίρι διακρίνεται από το κοκκινόχρωμο σώμα του, με την καφετιά ράχη και από τις χρυσαφένιες φούντες από φτερά σε κάθε πλευρά του κεφαλιού, που εκτείνονται από τα μάτια έως την κορυφή του κεφαλιού. Όμως, εμείς στην Ελλάδα βλέπουμε το Χειμωνοβουτηχτάρι μόνο με το πιο μελαγχολικό χειμωνιάτικο κοστούμι του, όπου κυριαρχούν οι αποχρώσεις του γκρι. Είναι η περίοδος που μοιάζει με το Μαυροβουτηχτάρι, που την ίδια εποχή φορά και αυτό τα χειμωνιάτικα του. Πάντως, το Χειμωνοβουτηχτάρι έχει ίσιο ράμφος ενώ το μαύρο χρώμα στο κεφάλι του δεν κατεβαίνει χαμηλότερα από το ύψος του ματιού. Το χειμώνα τρέφεται με ψάρια που βρίσκει στις θάλασσες ή τις λίμνες που δεν παγώνουν. Τον υπόλοιπο χρόνο τρέφεται και με υδρόβια έντομα που βρίσκει στις λίμνες των βορειότερων τμημάτων της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής, όπου και αναπαράγεται. Κάθε ζευγάρι γεννά συνήθως 4 αβγά που τα κλωσσούν και οι δύο γονείς, στις συχνά επιπλέουσες φωλιές τους, τις οποίες στήνουν σε σημεία με κάποια υδρόβια βλάστηση. Επίσης, και οι δύο γονείς αναλαμβάνουν την ανατροφή των νεοσσών.
-
84841379 1286197721564913 3003123712699400192 o
Ονομασία :
Πρωινό πέταγμα των Γλάρων
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
12-2-2020
Φωτογράφος:
Σωτηρία Αλεξιάδη
-
82512375 2509218886001528 4470922717318610944 o
Ονομασία : Κοκκινολαίμης -Robin - Erithacus rubecula -
Τοποθεσία: Βιβάρι Δρεπάνου
Ημερομηνία: 18-1-2020
Φωτογράφος: Τάσος Ηλιάδης
Κοκκινολαίμης, το αηδόνι του χειμώνα
Όπου και αν στρέψει κανείς το βλέμμα του τον χειμώνα θα δει έναν κοκκινολαίμη να δίνει χρώμα στο τοπίο. Στο βουνό, στον κάμπο, στο δάσος, στην παραλία, σε πάρκα και κήπους, ακόμη και σε χαραμάδες. Θα τον δει να κινείται με τα μικρά, αλλά ψηλά σε σχέση με το σώμα του, πόδια ανασηκώνοντας με χαρακτηριστικό τρόπο την ουρά του. «Στολίδι» του χειμώνα, έρχεται στην Ελλάδα από τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, για να ξεχειμωνιάσει. Στις αρχές της Άνοιξης φτερουγίζει και πάλι για βορειότερες περιοχές. Εντούτοις, όπως αναφέρει ο δασολόγος και συνεργάτης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας κ. Παναγιώτης Λατσούδης έχει παρατηρηθεί ότι ένα με δύο ζευγάρια παραμένουν στην καρδιά της Αθήνας, στον Εθνικό Κήπο και λίγα ακόμη στα βόρεια προάστια καθώς και σε περιοχές της χώρας με μεγαλύτερο υψόμετρο. Το λατινικό όνομα του είδους είναι Erithacus rubecula και προέρχεται από το ελληνικό όνομα Ερύθακος. Σύμφωνα με τον Πλίνιο, ο Ερύθακος ήταν ένα πουλί του χειμώνα το οποίο το καλοκαίρι μεταμορφωνόταν σε κοκκινούρη. Σήμερα ωστόσο οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι ο κοκκινούρης είναι άλλο είδος που επισκέπτεται τη χώρα μας τους θερινούς μήνες. Απλώς η άφιξή του συμπίπτει με την αναχώρηση του κοκκινολαίμη για τον βορρά. Ιδιαίτερα μοναχικό είδος, ο κοκκινολαίμης, ή καλογιάνος όπως είναι ένα από τα πολλά λαϊκά του ονόματα, γίνεται καχύποπτος κυρίως τον χειμώνα. Κι αυτό για να μη χρειάζεται να μοιρασθεί την τροφή του με άλλους. Ούτε καν τη σύντροφο που πέρασαν μαζί το περασμένο καλοκαίρι δεν θέλει κοντά του. Το χειμωνιάτικο κελάηδημά τους (είναι πιο μελαγχολικό από εκείνο του καλοκαιριού), τόσο του αρσενικού όσο και του θηλυκού, αποτελεί, όπως αναφέρει ο κ. Λατσούδης, μια σαφή δήλωση: «Μην πλησιάσει κανένας άλλος κοκκινολαίμης στην περιοχή μου γιατί θα λογαριαστούμε!». Το αηδόνι του χειμώνα, αν και ιδιαίτερα μικρό σε μέγεθος (δεν ξεπερνά τα 14 εκατοστά) γίνεται ιδιαίτερα επιθετικό όταν απειλείται ο ζωτικός του χώρος και τα αποθέματα της τροφής που θα τον κρατήσουν στη ζωή τους κρύους μήνες του χρόνου. «Ο κοκκινολαίμης ιδρύει όλο το χρόνο επικράτειες, τις οποίες υπερασπίζεται σθεναρά από εισβολείς και διεκδικητές, έτσι θα ακούσουμε το τραγούδι του όλο το χρόνο. Το παράδοξο όμως είναι ότι το χειμώνα κελαηδά και το θηλυκό που επιθυμεί και αυτό να έχει μια αποκλειστικά δική του επικράτεια! Έτσι, σε κάθε θέση βλέπουμε συνήθως μόνο ένα Κοκκινολαίμη, εκτός από την αναπαραγωγική περίοδο», λέει η υπεύθυνη δράσεων ευαισθητοποίησης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας κυρία Ρούλα Τρίγκου. Πάντως, χάρις του τολμηρού του χαρακτήρα όλοι μπορούν να δουν κατά την περίοδο του χειμώνα ένα κοκκινολαίμη. Αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα και αγαπητά μικροπούλια. Κελαηδά το χειμώνα έναν από τους μελωδικότερους και μελαγχολικότερους σκοπούς.
-
92246601 2571760749747341 3350328280497520640 o
Ονομασία :
νερόκοτες (Gallinula chloropus)
Τοποθεσία:
Υγρότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
4-4-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
-
163228846 2855181564738590 1776846677463951061 o
Ονομασία :
Ποταμοσφυριχτής (Charadrius dubius) -Little Ringed Plover
Τοποθεσία:
Υγρότοπος Ναυπλίου Ν. Κίου
Ημερομηνία:
21/3/2021
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ποταμοσφυριχτής (Charadrius dubius) -Little Ringed Plover
Καλοκαιρινός επισκέπτης στον υγρότοπο Ναυπλίου - Νέας Κίου . (Μάρτιος -Οκτώβριος), .
Ο ποταμοσφυριχτής είναι, σχεδόν αποκλειστικά, σαρκοβόρο πτηνό, με τη διατροφή του να αποτελείται κυρίως από έντομα όπως σκαθάρια, μύγες (κυρίως προνύμφες και νύμφες), μυρμήγκια, κοριούς, προνύμφες από λιβελούλες, γρύλους και προνύμφες λεπιδοπτέρων, καθώς και αράχνες, γαρίδες του γλυκού νερού και άλλα μικρά καρκινοειδή, μύδια, σκώληκες και σαλιγκάρια .Φυτικό υλικό όπως σπέρματα αγρωστωδών, βούρλα και διάφορες πόες τρώγονται σπάνια και, είναι πιθανό να προσλαμβάνονται παρεμπιπτόντως, μαζί με το ζωικό υλικό . Τα θηράματα συλλέγονται από την επιφάνεια του εδάφους ή λίγο κάτω από αυτήν σε πολύ μικρό βάθος και, σχεδόν πάντοτε το έδαφος είναι είτε υγρό, είτε νοτισμένο.
Αναπαράγεται συνήθως σε γυμνές όχθες με χαλίκια και άμμο, σε γλυκά νερά (ποτάμια, ταμιευτήρες, κ.α.) ή σε όχθες λιμνοθαλασσών και αλυκών. Αποφεύγει τα ανοιχτά λασποτόπια και τις ακτές. Η φωλιά του είναι μια μικρή κοιλότητα στο έδαφος.
Οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί των ποταμοσφυριχτών μειώθηκαν σημαντικά στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα. Υπεύθυνη για αυτό, ήταν κυρίως η αλλαγή του κλίματος, με τα πολλά, πολύ βροχερά καλοκαίρια που μείωσαν τα πιθανά φωλιάσματα, λόγω της αύξησης της στάθμης των υδάτων. Από τη δεκαετία του 1930 και μετά, άρχισαν να επαναυξάνονται οι πληθυσμοί, χάρη κυρίως σε μια σειρά από ξηρά καλοκαίρια.
Οι ευρωπαϊκές χώρες που διαθέτουν πάνω από 5.000 ζευγάρια αναπαραγωγής είναι η Ρωσία (ευρωπαϊκό τμήμα), η Λευκορωσία, η Ουκρανία, η Γαλλία και η Γερμανία, με την τελευταία να έχει τους μεγαλύτερους αναπαραγωγικούς πληθυσμούς στην κεντρική Ευρώπη.
Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Κύρια απειλή είναι η υποβάθμιση ή/και η απώλεια των προτιμώμενων ενδιαιτημάτων του είδους (αλυκές, λιμνοθάλασσες, κ.α.), πολλές περιοχές διαταράσσονται επίσης από δραστηριότητες αναψυχής του ανθρώπου ενώ τέλος η κλιματική αλλαγή φαίνεται ότι επηρεάζει τους πληθυσμούς του.Πληροφορίες -Πηγές:
Τα Πουλιά της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης, 2η έκδοση, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. -
93651180 1327436814128441 6372998960591667200 o
Ονομασία :
Κούκος - Cuculus canorus
Τοποθεσία
Αγ Αντώνιος Ναυπλίου
Ημερομηνία:
18/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
-
84711642 2731243036964947 8663022973894000640 o
Ονομασία :
Βραχοκιρκίνεζο -Kestrel - Falco tinnunculus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου
Ημερομηνία:
10-2-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
-
komninos 2019 014
Φωτογράφος Θάνος Κομνηνός
-
komninos 2019 009
Φωτογράφος Θάνος Κομνηνός
-
92735224 2573267102930039 8878896564290977792 o
Ονομασία :
πορφυροτσικνιάς (Ardea purpurea)
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου - Ν. Κίου
Ημερομηνία:
6-4-2020
Φωτογράφος:
Τασος Ηλιάδης
Από τα είδη των τσικνιάδων ή ερωδιών της Ελλάδας, είναι κατά πολλούς ο πιο όμορφος. Όσο και αν αυτό είναι υποκειμενικό, ο πορφυροτσικνιάς πραγματικά είναι ένα εντυπωσιακό πουλί, τόσο εξαιτίας του μεγέθους του, όσο και λόγω του ιδιαίτερου χρωματισμού του. Ο χρωματισμός του είναι και αυτός που του δίνει και το κοινό του όνομα.
Ο πορφυροτσικνιάς είναι ένας μεγαλόσωμος ερωδιός, με μήκος σώματος να φτάνει τα 90 εκατοστά, άνοιγμα φτερών κοντά στα 1,5 μέτρα και βάρος στα 1,5 κιλά. Έχει σώμα ψηλόλιγνο, με τυπικά μακρύ λαιμό και σχετικά μικρότερο κεφάλι -σε σχέση με τους άλλους τσικνιάδες- που καταλήγει σε μακρύ και στενό κιτρινωπό ράμφος, και κίτρινα πόδια λεπτά και μακριά. Οι βιότοποι που διαβιεί περιλαμβάνουν υγροτοπικά οικοσυστήματα όπως λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια και εκβολές, κ.λπ. όπου απαντάται στους πυκνούς καλαμιώνες, με το χρωματικό του πρότυπο και το σχήμα του σώματος να του παρέχουν τέλεια κάλυψη. Τα ψάρια αποτελούν την κύρια πηγή τροφής, μαζί με βατράχια και ασπόνδυλα. Η κυνηγετική τεχνική του πορφυροτσικνιά είναι όμοια με των συγγενικών του ειδών όπου η ενέδρευση σε πλήρη ακινησία και το αστραπιαίο τίναγμα του ράμφους εξασφαλίζουν την τροφή του.
Ο πορφυροτσικνιάς απολαμβάνει επαρκούς προστασίας τόσο σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό και διεθνές επίπεδο, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο. Δεν αντιμετωπίζει πολλές άμεσες απειλές καθώς δεν αποτελεί θήραμα ενώ και δεν έχει πολλούς φυσικούς θηρευτές λόγω μεγέθους. Παρόλα αυτά, οι σημαντικότερες απειλές για τους πληθυσμούς του είναι έμμεσες. Οι υγρότοποι που διαβιεί δέχονται ισχυρές πιέσεις με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και υποβάθμισή τους, την υποβάθμιση της ποιότητας των εσωτερικών υδάτων και τη μείωση του αριθμού των ψαριών σε αυτά, προδιαγράφοντας ένα αβέβαιο μέλλον για τον πορφυροτσικνιά.
Ο πορφυροτσικνιάς επισκέπτεται τον υγρότοπο του Μουστού στην προστατευόμενη περιοχή του όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού τους ζεστούς μήνες, από Μάρτιο μέχρι Οκτώβριο. Η προτίμησή του για τους πυκνούς καλαμιώνες και η τέλεια κάλυψη που του παρέχει ο χρωματισμός του δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στον επισκέπτη να τον θαυμάσει. Όταν όμως ο πορφυροτσικνιάς τρομάξει από κάτι και φτερουγίσει ξαφνικά από μια συστάδα καλαμιών, η χάρη και η ομορφιά του ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του -ευχάριστα- έκπληκτου φυσιολάτρη.
Πληροφορίες : Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού
-
101302852 2983538528402062 8316729377249296384 o
Ονομασία :
ΑΓΙΟΠΟΥΛΙ (Pastor roseus)
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
29/5/ 2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
. Πρόκειται για ένα συμπαγές πουλί μεγέθους μέχρι 22 εκατοστά, με δυνατά κοντά πόδια και μυτερό ράμφος. Το σώμα του καλύπτεται από ροζ φτέρωμα, ενώ στο κεφάλι, την ουρά και τα φτερά έχει μαύρο χρώμα. Διακρίνεται ένα μακρύ πεσμένο μαύρο λοφίο στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Το θηλυκό έχει πιο μουντά χρώματα και πιο κοντό λοφίο. Αντί για ροζ έχει μουντή καφετιά απόχρωση. Το νεαρό πουλί του είδους συχνά συγχέεται με το ψαρόνι με την διαφορά ότι το ράμφος του είναι πιο κιτρινωπό, πιο αμβλύ και κοντό από αυτά των ψαρονιών.
Το καλοκαίρι τρέφεται κυρίως με έντομα, ιδιαίτερα δε προτιμά τις ακρίδες και με φρούτα. Μάλιστα, το όνομά του έχει να κάνει με την ιδιότητα που έχει να σώζει την αγροτική παραγωγή από τα σμήνη αυτών των εντόμων.
Τα πουλιά εισβολείς καταφθάνουν όλα μαζί, αιφνιδιαστικά και σε απρόσμενα μέρη. Αμέσως, αρχίζουν να φωλιάζουν σε μεγάλους αριθμούς, σε τρύπες βράχων, δένδρων και κτιρίων. Τα Αγιοπούλια εξαφανίζονται το ίδιο ξαφνικά, όπως είχαν εμφανιστεί.
Σχετικά Άρθρα και Ειδήσεις
Ειδήσεις και Άρθρα σχετικά με το περιβάλλον της Αργολίδας