Γνωρίστε την πανίδα της περιοχής μας
Για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες, επισκεφθείτε την σελίδα της πανίδας της Αργολίδας πατώντας εδώ
-
163228846 2855181564738590 1776846677463951061 o
Ονομασία :
Ποταμοσφυριχτής (Charadrius dubius) -Little Ringed Plover
Τοποθεσία:
Υγρότοπος Ναυπλίου Ν. Κίου
Ημερομηνία:
21/3/2021
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ποταμοσφυριχτής (Charadrius dubius) -Little Ringed Plover
Καλοκαιρινός επισκέπτης στον υγρότοπο Ναυπλίου - Νέας Κίου . (Μάρτιος -Οκτώβριος), .
Ο ποταμοσφυριχτής είναι, σχεδόν αποκλειστικά, σαρκοβόρο πτηνό, με τη διατροφή του να αποτελείται κυρίως από έντομα όπως σκαθάρια, μύγες (κυρίως προνύμφες και νύμφες), μυρμήγκια, κοριούς, προνύμφες από λιβελούλες, γρύλους και προνύμφες λεπιδοπτέρων, καθώς και αράχνες, γαρίδες του γλυκού νερού και άλλα μικρά καρκινοειδή, μύδια, σκώληκες και σαλιγκάρια .Φυτικό υλικό όπως σπέρματα αγρωστωδών, βούρλα και διάφορες πόες τρώγονται σπάνια και, είναι πιθανό να προσλαμβάνονται παρεμπιπτόντως, μαζί με το ζωικό υλικό . Τα θηράματα συλλέγονται από την επιφάνεια του εδάφους ή λίγο κάτω από αυτήν σε πολύ μικρό βάθος και, σχεδόν πάντοτε το έδαφος είναι είτε υγρό, είτε νοτισμένο.
Αναπαράγεται συνήθως σε γυμνές όχθες με χαλίκια και άμμο, σε γλυκά νερά (ποτάμια, ταμιευτήρες, κ.α.) ή σε όχθες λιμνοθαλασσών και αλυκών. Αποφεύγει τα ανοιχτά λασποτόπια και τις ακτές. Η φωλιά του είναι μια μικρή κοιλότητα στο έδαφος.
Οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί των ποταμοσφυριχτών μειώθηκαν σημαντικά στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα. Υπεύθυνη για αυτό, ήταν κυρίως η αλλαγή του κλίματος, με τα πολλά, πολύ βροχερά καλοκαίρια που μείωσαν τα πιθανά φωλιάσματα, λόγω της αύξησης της στάθμης των υδάτων. Από τη δεκαετία του 1930 και μετά, άρχισαν να επαναυξάνονται οι πληθυσμοί, χάρη κυρίως σε μια σειρά από ξηρά καλοκαίρια.
Οι ευρωπαϊκές χώρες που διαθέτουν πάνω από 5.000 ζευγάρια αναπαραγωγής είναι η Ρωσία (ευρωπαϊκό τμήμα), η Λευκορωσία, η Ουκρανία, η Γαλλία και η Γερμανία, με την τελευταία να έχει τους μεγαλύτερους αναπαραγωγικούς πληθυσμούς στην κεντρική Ευρώπη.
Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Κύρια απειλή είναι η υποβάθμιση ή/και η απώλεια των προτιμώμενων ενδιαιτημάτων του είδους (αλυκές, λιμνοθάλασσες, κ.α.), πολλές περιοχές διαταράσσονται επίσης από δραστηριότητες αναψυχής του ανθρώπου ενώ τέλος η κλιματική αλλαγή φαίνεται ότι επηρεάζει τους πληθυσμούς του.Πληροφορίες -Πηγές:
Τα Πουλιά της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης, 2η έκδοση, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. -
135308164 2799873786936035 3527731645753535498 o
Ονομασία :
Γερακίνα
Τοποθεσία:
Ερασίνος
Ημερομηνία:
2/1/ 2021
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
-
95516660 2916144635141452 7617348709633753088 o
Ονομασία :
Καλαμοκανάδες
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
2/5/ 2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
-
89626978 2800377690051481 5209259627367104512 o
Ονομασία :
Πασχαλίτσα
Τοποθεσία
Ημερομηνία:
12-3-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
-
85016699 2528145817442168 3112683543826792448 o
Ονομασία :
Λεπτόραμφος γλάρος Chroicocephaius genei
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Νέας Κίου
Ημερομηνία:
11-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Όπως λέει και το όνομά του, αυτός ο γλάρος έχει λεπτό και μακρύ, Βαθυκόκκινο ράμφος. Χειμερινός επισκέπτης στην πατρίδα μας, τον συναντάμε κυρίως στις παραλίες και στις λιμνοθάλασσες της Δυτικής Ελλάδας (Μεσολόγγι, Αμβρακικός κόλπος, Δέλτα Καλαμά) αλλά αποφεύγει τα λιμάνια. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός καταμετρήθηκε στο Μεσολόγγι, συνολικά 600 Λεπτόραμφοι Γλάροι. Μολονότι έχει ανακηρυχθεί ιδιαίτερα προστατευόμενο είδος, απειλείται από τις συνεχείς ανθρώπινες επεμβάσεις στους βιοτόπους του. Δεν είναι βέβαιο εάν το επιδημητικό αυτό είδος εξακολουθεί να φωλιάζει στην Ελλάδα. Η τελευταία αναπαραγωγική αποικία Λεπτόραμφων Γλάρων παρατηρήθηκε το 1985 στην Αλυκή Κίτρους με 23 φωλιές και δεν ξανασχηματίστηκε από τότε. Παλιότερα, Λεπτόραμφοι Γλάροι φώλιαζαν κατά αποικίες και στο Πόρτο Λάγος καθώς και στο Δέλτα Λουδία - Αξιού, σε φωλιές πάνω στο έδαφος ανάμεσα στα χόρτα και τους θάμνους. Μήκους 43 εκατοστών, με ουρά μυτερή σαν σφήνα και ίριδα λευκοκίτρινη, το χειμώνα έχει φτερούγες με άσπρο το μπροστινό μέρος και τις άκρες μαύρες. Την εποχή του ζευγαρώματος, αρχές καλοκαιριού, το κάτω μέρος του σώματος παίρνει ωραία ροδόχρωμη απόχρωση. Τα πόδια των ενηλίκων είναι σκουροκόκκινα ενώ των ανηλίκων κιτρινωπά. Τα νεαρά έχουν, επίσης, μαύρη άκρη στην ουρά τους. Ο Λεπτόραμφος Γλάρος γεννάει 2-3 αβγά, αρχές Μάϊου, τα οποία κλωσσούν και οι δύο γονείς επί 22 μέρες. Τρέφεται με μικρά ψάρια και ασπόνδυλα, ζωντανά ή νεκρά, που τα βρίσκει στην ξηρά ή στην ακτή. Συχνά ψαρεύουν πολλοί μαζί σε κοπάδι, κάνοντας θόρυβο με τα φτεροκοπήματά τους.
-
83154053 1268386243366832 6823986594144321536 o
Ονομασία:
Δεντροφυλλοσκόπος - Phylloscopus collybita
Τοποθεσία:
Νεράκι Παραλιακή Ναυπλίου -Καραθώνα
Ημερομηνία:
29-1-2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
-
95436973 1332753510263438 1862973740023808000 o
Ονομασία :
Τσιχλοποταμίδα - Acrocephalus arundinaceus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
25/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
-
84567979 2524702754453141 599207350074605568 o4
Ονομασία :
Κουρούνα Corvus cornix
Τοποθεσία:
Ημερομηνία:
7-2-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Η κουρούνα, γνωστή και ως σταχτοκουρούνα (επιστ. ονομ.: Corvus cornix) είναι ένα ξηροβατικό πουλί, ενδημικό στη βόρεια, ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή της οικογένειας των κορακοειδών. Έχει το χρώμα της στάχτης, ενώ το κεφάλι, ο λαιμός, το στήθος, τα φτερά και η ουρά είναι μαύρα και τα μάτια, τα πόδια και το ράμφος είναι επίσης μαύρα. Όπως και τα υπόλοιπα κορακοειδή είναι παμφάγο και οπορτουνιστικό πτηνό.
Είναι τόσο όμοια από άποψη συμπεριφοράς και εμφάνισης με τη μαυροκουρούνα, που θεωρούνταν ότι αυτά τα δύο είδη αποτελούν δύο διαφορετικούς γεωγραφικούς πληθυσμούς ενός είδους και η κουρούνα ήταν γνωστή ως Corvus corone cornix. Η θεωρία αυτή ενισχύθηκε από το γεγονός ότι όταν αυτοί οι δύο διαφορετικοί πληθυσμοί ήρθαν σε επαφή διασταυρώθηκαν. Όμως καλύτερες παρατηρήσεις και το γεγονός ότι τα υβρίδια, δηλαδή τα πουλιά που ήταν αποτέλεσμα της διασταύρωσης των δύο πληθυσμών ήταν πιο αδύναμα από τα άλλα, οδήγησε τους ειδικούς το 2002 να θεωρήσουν την κουρούνα ένα ξεχωριστό είδος.
Η κουρούνα έχει σταχτί χρώμα, ενώ το κεφάλι, ο λαιμός, τα φτερά, η ουρά, το ράμφος και τα πόδια είναι μαύρα και τα μάτια έχουν σκούρο καφέ χρώμα. Το αρσενικό είναι μεγαλύτερο από το θηλυκό, αλλά κατά τα άλλα τα δύο φύλα είναι πανομοιότυπα. Η πτήση είναι αργή, βαριά και ασυνήθιστα ίσια. Προς στιγμήν όταν πετάει μπορεί να μπερδευτεί με αρπακτικό. Το μήκος της κουρούνας ποικίλει μεταξύ 48 και 52 εκατοστών, το άνοιγμα φτερών του είναι σχεδόν ένα μέτρο και έχει κατά μέσο όρο βάρος 510 γραμμάρια.
Η κουρούνα είναι παμφάγα και ψάχνει συνεχώς στα σκουπίδια για τροφή. Για να ανοίξει τα όστρακα καβουριών και μαλάκιων τα πετάει από μεγάλο ύψος. Επίσης κλέβει αφύλακτα αυγά και τα τρώει. Τέλος τρώει μικρά θηλαστικά, απορρίματα και μικρότερα πουλιά.
Οι κουρούνες, επειδή σχεδόν παντού βρίσκονται "εκτός νόμου", είναι πουλιά προσεκτικά και καχύποπτα. Είναι ευφυές πτηνό, καθώς είναι ικανή να κλέψει το δόλωμα από αφύλαχτη πετονιά.
Οι κουρούνες φτιάχνουν τη φωλιά τους από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι τα μέσα Ιουνίου, ανάλογα με την περιοχή. Η ογκώδης φωλιά τους φτιαγμένη με κλαδιά φτιάχνεται ψηλά στα δέντρα, όπως και της συγγενικής καρακάξας, αλλά επίσης γκρεμοί, παλιά κτήρια και πιλώνες μπορεί να χρησιμοποιηθούν, ενώ μέσα στη φωλιά μπορούν να ενσωματωθούν κόκκαλα και καλώδια. Γεννάει τέσσερα με έξι μπλε αύγα με καφέ κηλίδες. Η θηλυκή κουρούνα κλώσσαει τα αυγά για 17 με 19 ημέρες, ενώ το αρσενικό φέρνει την τροφή.
-
259088886 4550185898403976 4428130518032324609 n
Ονομασία :
Καστανόπαπια (Tadorna ferruginea)
Τοποθεσία:
Υγρότοπος Ναυπλίου Νέας Κίου
Ημερομηνία:
23/11/2021
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Τις ημέρες αυτές έκανε την εμφάνισή της στον Υδροβιότοπο Ναυπλίου Νέας Κίου στην Αργολίδα μία καστανόπαπια (Tadorna ferruginea), Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2021. Είδος αρκετά σπάνιο, για την περιοχή της Αργολίδας. Το βασικό χαρακτηριστικό της πάπιας που μας επιτρέπει να την αναγνωρίσουμε πολύ εύκολα είναι το πολύ εντυπωσιακό πορτοκαλί-καφέ χρώμα στο πτέρωμά της. Εξ’ ου και στην επιστημονική ονομασία της περιλαμβάνεται ο λατινικός όρος ferruginea, από το ferrum (σίδηρος), και σημαίνει αυτός που έχει το χρώμα της σκουριάς του σιδήρου. Η Ασία είναι η σημαντικότερη επικράτεια καλοκαιρινού φωλιάσματος, σε μια συμπαγή ζώνη που αρχίζει από τις ανατολικές ακτές του Αιγαίου Πελάγους και την Μαύρη Θάλασσα και, διά μέσου όλης της περιοχής της νότια Ρωσίας, φθάνει μέχρι την Βαϊκάλη, την Μογγολία και την ΒΑ. Κίνα στα ανατολικά. Νότια, το είδος φθάνει στην Ν. Ινδία, την Ινδοκίνα και την ΝΑ. Κίνα ως χειμερινός επισκέπτης Στην Αφρική, η καστανόπαπια απαντά είτε ως διαχειμάζον πτηνό, κυρίως στις χώρες παράλληλα του Νείλου, φθάνοντας νότια μέχρι την Αιθιοπία, είτε ως επιδημητικό, στα βόρεια και βορειοδυτικά της ηπείρου. Μικρός θύλακας καλοκαιρινού φωλιάσματος υπάρχει στην Τυνησ
-
floros
Φωτογράφος Μάνος Καβούλας
-
155849911 2840802542843159 8800919251001031996 o
Ονομασία :
Το Ψαρόνι, ο Στούρνος ο κοινός
Τοποθεσία:
Υγρότοπος Ναυπλίου Ν. Κίου
Ημερομηνία:
1/3/2021
Φωτογράφος:
Τασός Ηλιάδης
Το ψαρόνι είναι ένα πουλί που συχνά συγχέεται εμφανισιακά με τον Κότσυφα λόγω του μαυριδερού χρώματος και της κιτρινωπής του μύτης. Όμως, με προσεχτική παρατήρηση μπορούν να διακριθούν κάποιες χαρακτηριστικές διαφορές.
Αντίθετα από τον κότσυφα δεν είναι μοναχικό πουλί, αλλά τόσο κοινωνικό που συναντάται πάντα σε μεγάλα σμήνη που παρουσιάζουν πολύ συχνά εντυπωσιακούς εναέριους σχηματισμούς. Είναι θαρραλέο πουλί και μοιάζει να μην ενοχλείται από τη ανθρώπινη παρουσία.
Θεωρείται από τα πιο έξυπνα είδη πουλιών μιας και εκτός από το ζωηρό και φλύαρο κελάηδήμά του με ποικιλία δυνατών, υψηλών και παρατεταμένων ήχων, παρουσιάζει την ικανότητα να μιμείται τα κελαηδήματα άλλων πουλιών όπως του σπουργίτη, της καρακάξας, και διάφορους ήχους όπως σειρήνας, αλλά και άλλων ζώων όπως γατών, σκύλων, κατσικιών κτλ.
Έχει αναφερθεί ότι στη αιχμαλωσία έχουν αναπτύξει τη ικανότητα να μιμούνται την ανθρώπινη φωνή όπως και οι παπαγάλοι.
Είναι ενδημικό πουλί σε όλη την Ευρώπη και στην πατρίδα μας, αλλά ταυτόχρονα και αποδημητικό.
Συναντώνται ευρύτατα στη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, αλλά και την Πελοπόννησο. Στον υγρότοπο Ναυπλίου - Νέας Κίου από το φθινόπωρο και μετά το συναντούμε να πετάει σε σμήνος με εκατοντάδες άτομα μαζί.
Λόγω του ονόματός τους επικρατεί η εσφαλμένη αντίληψη ότι τρέφονται με ψάρια. Όμως τα ψαρόνια είναι παμφάγα πουλιά και διατρέφονται με ποικιλία σπόρων, καρπούς από τους οπωρώνες και φρούτα αλλά και έντομα .
Τα ψαρόνια αναπαράγονται τους Ανοιξιάτικους μήνες, από Μάρτιο μέχρι Ιούνιο. Γεννούν από 2-3 φορές από 4-6 αυγά γαλαζωπού χρώματος με άσπρα στίγματα.
Φυσικοί τους εχθροί είναι τα διάφορα αρπακτικά πουλιά όπως γεράκια, οι νυφίτσες, οι αλεπούδες κτλ.
Το προσδόκιμο ζωής τους αγγίζει τα 15 χρόνια περίπου.
Το 1890 τα ευρωπαϊκά ψαρόνια εισήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω Νέας Υόρκης από τον ορνιθολόγο Eugene Schieffelin. Σήμερα υπάρχουν παντού στην Αμερική.
Άλλα είδη της οικογένειας των στουρνίδων
Αγιοπούλι (Pastor roseus)
Μάινα - Hill Myna (Gracula religiosa)
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΝΑ ΣΥΜΒΑΝ ΜΕ ΨΑΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ PETBIRDS
Προ ημερών παρατηρούσα ένα ζευγάρι ψαρόνια που βρίσκονταν μεταξύ πολλών περιστεριών και γλάρων. Όλα αυτά τα πουλιά, περίμεναν την τροφή που τους πρόσφεραν άνθρωποι, οι οποίοι έτρωγαν σε διπλανό fast fount. Πραγματικά με εντυπωσίασαν! Τα ψαρόνια έπαιρναν σχεδόν πάντα την τροφή, ενώ τα άλλα είδη πουλιών, τσακώνονταν ή έψαχναν. Φοβερά πουλιά, με μεγάλη εξυπνάδα, ταχύτητα και ευλυγισία!
-
120365905 2718853331704748 7168792276793785727 o
Ονομασία :
Η Πεταλούδα “Pieris Rapae”
Τοποθεσία:
ΝΑΥΠΛΙΟ NATURA 2000 (Περιοχή Ακροναυπλίας και Παλαμηδίου).
Ημερομηνία:
2/10/ 2020
Φωτογράφος:
Τασος Ηλιάδης
«Το σπουδαιότερο δώρο που έχεις είναι η μεταμόρφωση του εαυτού σου.» - Λάο Τσε.
Αυτό που η κάμπια αποκαλεί τέλος, οι υπόλοιποι το λένε πεταλούδα». - Λάο Τσε.
Η ιστορία μεταμόρφωσης από κάμπια σε πεταλούδα.
Η κάμπια κοιμήθηκε, νιώθοντας γαλήνη σκεπτόμενη πως το πεπρωμένο της ήταν να είναι κάτι παραπάνω από μια κάμπια. Κοιμόταν, ενώ χρυσαλλίδες φύτρωναν γύρω της, ένα κέλυφος που κράτησε την γαλήνη αρκετά ώστε να γίνει μια άλλη οντότητα.
Όταν ξύπνησε ένιωσε παγιδευμένη στο βαρύ κέλυφος που δεν την άφηνε να κουνηθεί. Αισθανόταν ότι κάτι περίεργο είχε φυτρώσει στην πλάτη της. Με προσπάθεια, κούνησε αυτά που έμοιαζαν με μεγάλα μπλε φτερά και το κέλυφος έσπασε.
Δεν ήταν πλέον κάμπια, ήταν μια μπλε πεταλούδα. Ωστόσο ήταν κάμπια για τόσο καιρό που δεν συνειδητοποίησε πως δεν ήταν πλέον.
Η μπλε πεταλούδα σύρθηκε στο δέντρο με τα μικρά πόδια της παρόλο που είχε φτερά. Κουβαλούσε το βάρος των μεγάλων φτερών, ένα βάρος που κατανάλωνε την δύναμη της.
Η πεταλούδα κινούνταν με τα πόδια της όπως έκανε πάντα πιστεύοντας ότι ήταν κάμπια και θα συνέχιζε να ζει έτσι. Αλλά τα φτερά δεν της επέτρεπαν να κινηθεί στο έδαφος με τόση ευκινησία όσο πριν.
Η πεταλούδα που νόμιζε ότι ήταν ακόμα κάμπια δεν καταλάβαινε γιατί η ζωή της είχε γίνει τόσο δύσκολη. Κουρασμένη από το βάρος των φτερών της, αποφάσισε να επιστρέψει το κλαδί όπου είχε μεταμορφωθεί. Αυτή τη φορά, το να σκαρφαλώσει στο δέντρο ήταν αδύνατο.
Μια ριπή ανέμου ή οποιαδήποτε απροσδόκητη εμφάνιση την έσπρωχνε πίσω. Η πεταλούδα που νόμιζε ότι ήταν κάμπια έκατσε ανίκητη και κοίταξε το ψηλό κλαδί που της φαινόταν τόσο μακριά. Τότε άρχισε να κλαίει απεγνωσμένη.
Ακούγοντας το κλάμα μια όμορφη, σοφή, λευκή πεταλούδα πλησίασε. Κούρνιασε σε ένα λουλούδι ενώ κοίταζε την μπλε χωρίς να λέει τίποτα. Όταν το κλάμα της μπλε πεταλούδας κόπασε, η λευκή ρώτησε:
«Τι συνέβη;»
«Δεν μπορώ να σκαρφαλώσω σε αυτό το κλαδί. Και πριν ήταν δύσκολο, αλλά μπορούσα να το κάνω.»
«Τότε αν δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις… Ίσως μπορείς να πετάξεις.»
Η μπλε πεταλούδα που νόμιζε ότι ήταν ακόμα κάμπια κοίταξε περίεργα την λευκή και μετά τον εαυτό της. Είδε τα μεγάλα βαριά φτερά της. Όπως τη μέρα που βγήκε από το κέλυφος τα κούνησε με δυσκολία και τα άνοιξε.
Ήταν τόσο μεγάλα και όμορφα. Ένα μπλε χρώμα τόσο έντονο που την φόβισε και γρήγορα τα έκλεισε.
«Κουράζεις τα πόδια σου και δεν χρησιμοποιείς τα φτερά σου» είπε η λευκή πεταλούδα ανοίγοντας τα και πετώντας κομψά.
Η μπλε πεταλούδα παρακολουθούσε έκθαμβη κάθε κίνηση της λευκής και σκέφτηκε τα λόγια της. Εκείνη τη στιγμή κατανόησε ότι δεν ήταν πλέον κάμπια, πως ίσως τα βαριά φτερά ήταν χρήσιμα.
Η μπλε πεταλούδα άνοιξε τα φτερά της ξανά και αυτή τη φορά τα κράτησε ανοιχτά. Έκλεισε τα μάτια της και ένιωσε τον άνεμο να την χαϊδεύει. Ένιωσε πως αυτά τα φτερά ήταν κομμάτι της, δεν ήταν πλέον κάμπια κι επομένως δεν μπορούσε να συνεχίσει να ζει έτσι. Να σέρνεται στο έδαφος.
Τότε ανοίγοντας τα φτερά της όλο και πιο πολύ γινόταν περισσότερο μια όμορφη πεταλούδα παρά κάμπια. Παρατηρούσε το όμορφο σχεδόν μαγικό μπλε των φτερών της. Γρήγορα, συνειδητοποίησε ότι πετούσε, αργά προς το κλαδί.
Το πέταγμα ήταν πολύ πιο εύκολο από το να σέρνει τα πόδια της παρόλο που έπρεπε να τελειοποιήσει την τεχνική της. Ανακάλυψε πως ο φόβος της πτήσης δεν της επέτρεψε να αποδεχθεί αυτό που ήταν, μια κάμπια που μεταμορφώθηκε σε μπλε πεταλούδα.
Αυτό το παραμύθι μεταμόρφωσης είναι η ιστορία από μια πεταλούδα που νόμιζε ότι ήταν ακόμη κάμπια. Είναι η ιστορία της όμορφης μπλε πεταλούδας, με δυνατά φτερά, που μπόρεσε να πετάξει ενάντια στο ρεύμα, στις καταιγίδες και στους δυνατούς ανέμους.
Η πεταλούδα είχε μεγάλα, όμορφα φτερά. Ένα μπλε με πολλές αποχρώσεις, από το γαλάζιο του ουρανού μέχρι το βαθύ μπλε του ωκεανού. Αλλά δεν το ήξερε καν.
Σχετικά Άρθρα και Ειδήσεις
Ειδήσεις και Άρθρα σχετικά με το περιβάλλον της Αργολίδας