Ανακαλύψτε

Ονομασία  :

 Πρασινοκέφαλη πάπια  Anas platyrhynchos

Τοποθεσία:

 Ν Κίος

Ημερομηνία:

 13/10/ 2020

Φωτογράφος:

Τασος Ηλιάδης

Ονομασία :

Μαυρολαίμης - Saxicola rubicola

Τοποθεσία

Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου

Ημερομηνία:

22-5-2020

Φωτογράφος:

Θάνος Κομνηνός

Η ΦΥΣΗ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Ονομασία  :

ΘΑΛΑΣΣΟΣΦΥΡΙΧΤΗΣ 

Τοποθεσία:

Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου

Ημερομηνία:

 28/5/ 2020

Φωτογράφος:

Βαγγέλης Μπουγιώτης

 Πτηνό το είδος θαλασσοσφυρίχτης κάθεται σε τοποθεσία στον υδροβιότοπο της παραλιακής Ναυπλίου Νέας Κίου, Πέμπτη 28 Μαΐου 2020. Ο θαλασσοσφυριχτής επιλέγει την άμμο της παραλίας ή μερικά χαλίκια για να γεννήσει τα αυγά του , γι αυτό πρέπει να προσέχουν οι περιπατητές μην πατήσουν τα αυγά του που είναι έκθετα στην άμμο.

Κοκκινοσκελης-Redshank-Tringa totanus

Φωτογράφος Τάσος Ηλιάδης

ΚΑΛΑΜΟΚΑΝΑΔΕΣ

Μεταναστευτικό

Τοποθεσία

Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου

Ημερομηνία:

 13/4/ 2020

Φωτογράφος:

Βαγγέλης Μπουγιώτης

Πτηνά το είδος καλαμοκανάδες.  Μεγάλη Δευτέρα 13 Απριλίου 2020. Οι καλαμοκανάδες είναι μεταναστευτικά πτηνά και έρχονται στην Ελλάδα την Άνοιξη για αναπαραγωγή. Στην Αργολίδα συγκεντρώνονται κυρίως στον Υδροβιότοπο Ναυπλίου Νέας Κίου

Ονομασία  :

Ωχροστριτσίδα

Τοποθεσία:

Ερασίνος

Ημερομηνία:

 4/6/ 2020

Φωτογράφος:

Μάνος Καβούλας

Ονομασία:

 Χειμωνοβουτηχτάρι - Podiceps auritus

Περιοχή:

Μύλοι Αργολίδας

 Ημερομηνία :

 26-1-2020

Φωτογράφος :

Τάσος Ηλιάδης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Μικρόσωμο είδος βουτηχταριού (33 εκ.) που εμφανίζεται σε μικρούς αριθμούς το χειμώνα στην πατρίδα μας. Σαν βουτηχτάρι που είναι, διακρίνεται από όλα τα τυπικά προσόντα της οικογένειας: δεινός δύτης και στοργικός γονιός που κουβαλάει τα μωρά στην πλάτη του! Έτσι αυτά δεν χρειάζεται να κολυμπάνε και να εκτίθενται στα αρπακτικά ψάρια και σε άλλα ζώα. Το καλοκαίρι διακρίνεται από το κοκκινόχρωμο σώμα του, με την καφετιά ράχη και από τις χρυσαφένιες φούντες από φτερά σε κάθε πλευρά του κεφαλιού, που εκτείνονται από τα μάτια έως την κορυφή του κεφαλιού. Όμως, εμείς στην Ελλάδα βλέπουμε το Χειμωνοβουτηχτάρι μόνο με το πιο μελαγχολικό χειμωνιάτικο κοστούμι του, όπου κυριαρχούν οι αποχρώσεις του γκρι. Είναι η περίοδος που μοιάζει με το Μαυροβουτηχτάρι, που την ίδια εποχή φορά και αυτό τα χειμωνιάτικα του. Πάντως, το Χειμωνοβουτηχτάρι έχει ίσιο ράμφος ενώ το μαύρο χρώμα στο κεφάλι του δεν κατεβαίνει χαμηλότερα από το ύψος του ματιού. Το χειμώνα τρέφεται με ψάρια που βρίσκει στις θάλασσες ή τις λίμνες που δεν παγώνουν. Τον υπόλοιπο χρόνο τρέφεται και με υδρόβια έντομα που βρίσκει στις λίμνες των βορειότερων τμημάτων της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής, όπου και αναπαράγεται. Κάθε ζευγάρι γεννά συνήθως 4 αβγά που τα κλωσσούν και οι δύο γονείς, στις συχνά επιπλέουσες φωλιές τους, τις οποίες στήνουν σε σημεία με κάποια υδρόβια βλάστηση. Επίσης, και οι δύο γονείς αναλαμβάνουν την ανατροφή των νεοσσών.

Ονομασία :

Κουκουβάγια  Athene noctua

Τοποθεσία:

 Ορεινή Αργολίδα

Ημερομηνία:

 6-3-2020

Φωτογράφος:

Τάσος Ηλιάδης

 ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ Athene noctua

Η Γλαύκα της Θεάς Αθηνάς: Τι συμβολίζει και πού διασώζεται έως σήμερα

Η αρχαία ελληνική θρησκεία ήταν πολυθεϊστική και κάθε πρόσωπό της συνοδευόταν από το μύθο και την ιστορία του. Το ίσιο ισχύει και για την θεά Αθηνά και την Γλαύκα, το ιερό πουλί.
Η κουκουβάγια το ιερό πουλί της Θεάς Αθηνάς, αποτελεί σύμβολο σοφίας, σύνεσης, αλλά και της πόλης των Αθηνών.
Ως ιερό πουλί της Αθηνάς ονομάζεται «Γλαύκα», καθώς ένα από τα προσωνύμια της Θεάς της Σοφίας ήταν «γλαυκώπις», λόγω των σπιθιροβόλων γαλάζιων ματιών της.
Η Γλαύκα συμβολίζει την σοφία, διότι είναι νυχτόβιο πτηνό το οποίο έχει εξαιρετική όραση ακόμα και στο σκοτάδι. Έχει την φυσική συνεπώς ιδιότητα να βλέπει την «αθέατη πλευρά των πραγμάτων», εκεί που άλλοι αδυνατούν λόγω του σκότους.
Συμβολίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο την «σοφία» που αφορά την μετουσίωση της απλής γνώσης σε βίωμα, πνευματικότητα και στάση ζωής.
Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μακριά από το φως της ημέρας και την φασαρία «εις εαυτόν διείσδυση», όταν ο άνθρωπος απομονώνεται από το φυσικό περιβάλλον του, προσπαθώντας να ανακαλύψει την αυτογνωσία, την πραγματική υπόσταση των πραγμάτων, και την Θεία του υπόσταση.
Για αυτό τον λόγο και «η γλαύκα της Αθηνάς πετάει μόλις η μέρα γείρει προς την δύση της…». Δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαίο, πως οι «μυήσεις» κατά την διάρκεια των μυστηριακών τελετών γινόταν πάντα νύχτα κάτω από το φως των δαυλών.

Δεν είναι επίσης τυχαίο πως επιλέχθηκε (την δεκαετία του 1960), ως σήμα του Ελληνικού Οργανισμού Εκδόσεων σχολικών διδακτικών βιβλίων .
Όπως επισημαίνει μάλιστα ο δάσκαλος Γιώργιος Τρούλης στην πραγματικότητα το πτηνό που χρησιμοποιούσε ως σήμα του Ο.Ε.Δ.Β, δεν είναι μία Κουκουβάγια αλλά ένας…. Μπούφος.
Αυτό είναι εύκολα διακριτό στην εικονογράφηση των δύο αυτών πτηνών. Στο κεφάλι του μπούφου σχηματίζεται ένα είδος αυτιών από φτερά, εν αντιθέσει με την κουκουβάγια, στης οποίας το κεφάλι δεν υπάρχει αντίστοιχος σχηματισμός.

Αυτή τη λεπτομέρεια την γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες, αφού το αρχαίο Αθηναϊκό τετράδραχμο του 5ου αιώνα π.Χ. φέρει την εικόνα της κουκουβάγιας χωρίς αυτά τα «αυτιά»
.
Αντίγραφο του Αθηναϊκού τετράδραχμου υπάρχει στο νόμισμα
του Ελληνικού ενός ευρώ.
Πληροφορίες : i Ellada.gr

Φωτογράφος Μάνος Καβούλας

Ονομασία :

Στρειδοφάγος - Haematopus ostralegus

Τοποθεσία

Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου

Ημερομηνία:

14-5-2020

Φωτογράφος:

Θάνος Κομνηνός

ΦΥΣΗ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

Ονομασία  :

Σταχτοτσικνιάς, Ardea cinerea.

Τοποθεσία:

Υγρότοπος ναυπλιου Ν Κίου

Ημερομηνία:

 25/10/ 2020

Φωτογράφος:

Μάνος Καβούλας

 Ονομασία :

ΑΡΠΑΚΤΙΚΟ ΠΤΗΝΟ ΣΤΕΠΟΚΙΡΚΟΣ

Τοποθεσία

Ναύπλιο

Ημερομηνία:

 10/4/ 2020

Φωτογράφος:

Βαγγέλης Μπουγιώτης

Αρπακτικό μεταναστευτικό πτηνό το είδος στεπόκιρκος στον Υδροβιότοπο Ναυπλίου Νέας Κίου ψάχνει για τροφή, Παρασκευή 10 Απριλίου 2020. Ο στεπόκιρκος είναι μεταναστευτικό είδος, που απαντά ως μόνιμος (επιδημητικός) κάτοικος σε ελάχιστες περιοχές, ενώ αντίθετα στις περισσότερες, απαντά ως καλοκαιρινός αναπαραγόμενος επισκέπτης, διαχειμάζων και μεταναστευτικός. Οι περιοχές αναπαραγωγής βρίσκονται στην Ευρασία όπου, είτε παραμένει μόνιμα όλο το έτος (Κριμαία, περιοχές του Καυκάσου και της Κασπίας) είτε έρχεται τα καλοκαίρια, σε μια ζώνη που εκτείνεται από την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τη Ρωσία και, δια μέσου της Σιβηρίας, καταλήγει στα Αλτάι, τη ΒΔ Κίνα και τη ΒΔ Μογγολία. Στην Ευρώπη, βρίσκονται κυρίως στην Ιταλία, τη Σικελία και τα Βαλκάνια. Στην Ασία, βρίσκονται από τη Μικρά Ασία στα δυτικά και δια μέσου της Μέσης Ανατολής, του Ιράκ, του Ιράν, του Καζακστάν και του Πακιστάν, φθάνουν μέχρι την ινδική υποήπειρο, την Ταϊλάνδη και την Ινδοκίνα στα ανατολικά. Το γενικότερο παρουσιαστικό του Στεπόκιρκου θυμίζει έντονα γλάρο, ειδικά το αρσενικό όταν πετάει. Στην Ελλάδα ο στεπόκιρκος δεν φωλιάζει, αλλά έρχεται και ξεχειμωνιάζει στη χώρα, σε ελάχιστους αριθμούς. O στεπόκιρκος σήμερα κατατάσσεται ως είδος Σχεδόν Απειλούμενο (NT) από την IUCN